Раневская - Лолита

Посиди-сиди со мною, седина, седина

Серебром твою покрыла голову, а дальше тишина.

Как Раневская играла - я бы так же не смогла.

Ты же будешь писать мне письма?

Ты будешь писать мне письма!

Дай докурю, дай допью за тобой.

Сопротивление бессмысленно!

Зачем я отпустила руку твою?

Зачем, скажи?

Там, где окончен спектакль, реальная начинается жизнь.

Чтобы не чувствовать ничего - я притворюсь статуей гипсовой.

Люди, прошу лишь одного: похороните меня за плинтусом.

Чтобы не чувствовать ничего - дай докурю, дай добью.

Но, мама, прошу лишь одного: похороните меня за плинтусом.

Не надо, я сама, я сама

За тебя, за всех, со всеми, но одна.

А за окном Луна - моя верная подруга,

Одиночества слуга.

Ты же будешь писать мне письма?

Ты будешь писать мне письма!

Дай докурю, дай допью за тобой.

Сопротивление бессмысленно!

Зачем я отпустила руку твою?

Зачем, скажи?

Там, где окончен спектакль, реальная начинается жизнь.

Чтобы не чувствовать ничего - я притворюсь статуей гипсовой.

Люди, прошу лишь одного: похороните меня за плинтусом.

Чтобы не чувствовать ничего - дай докурю, дай добью.

Но, мама, прошу лишь одного: похороните меня за плинтусом.

Остановились часы, в полночь не бьют,

Нет больше друзей, которые лгут.

Трагикомедия - выход на бис.

Занавес медленно падает вниз.

Я не играла, я прожила всю эту пьесу

Так, как смогла.

Зачем?

Зачем я отпустила руку твою?

Зачем, скажи?

Там, где окончен спектакль, реальная начинается жизнь!

Чтобы не чувствовать ничего - я притворюсь статуей гипсовой.

Люди, прошу лишь одного: похороните меня за плинтусом.

Чтобы не чувствовать ничего - дай докурю, дай допью.

Но, мама, прошу лишь одного: похороните меня за плинтусом.

Zit, zit bij mij, grijs haar, grijs haar

Zilver bedekte je hoofd, en toen was het stil.

Hoe Ranevskaya speelde - dat zou ik ook niet gekund hebben.

Wil je me brieven schrijven?

Je gaat me brieven schrijven!

Laat me roken, laat me mijn drankje opdrinken na jou.

Weerstand is zinloos!

Waarom heb ik je hand losgelaten?

Waarom, vertel me?

Waar het spel eindigt, begint het echte leven.

Om niets te voelen, zal ik doen alsof ik een gipsen beeld ben.

Mensen, ik vraag maar één ding: begraaf me achter de sokkel.

Om niets te voelen - geef me een sigaret, laat me het opmaken.

Maar moeder, ik vraag maar één ding: begraaf me achter de plint.

Niet nodig, ik ben alleen, ik ben alleen

Voor jou, voor iedereen, met iedereen, maar alleen.

En buiten het raam is de maan mijn trouwe vriend,

Eenzaamheid dienaar.

Wil je me brieven schrijven?

Je gaat me brieven schrijven!

Laat me roken, laat me mijn drankje opdrinken na jou.

Weerstand is zinloos!

Waarom heb ik je hand losgelaten?

Waarom, vertel me?

Waar het spel eindigt, begint het echte leven.

Om niets te voelen, zal ik doen alsof ik een gipsen beeld ben.

Mensen, ik vraag maar één ding: begraaf me achter de sokkel.

Om niets te voelen - geef me een sigaret, laat me het opmaken.

Maar moeder, ik vraag maar één ding: begraaf me achter de plint.

De klok staat stil, ze slaan niet om middernacht,

Geen vrienden meer die liegen.

Tragikomedie - toegift.

Het gordijn valt langzaam naar beneden.

Ik speelde niet, ik leefde het hele stuk

Zoals ze kon.

Waarvoor?

Waarom heb ik je hand losgelaten?

Waarom, vertel me?

Waar het spel eindigt, begint het echte leven!

Om niets te voelen, zal ik doen alsof ik een gipsen beeld ben.

Mensen, ik vraag maar één ding: begraaf me achter de sokkel.

Om niets te voelen - rook me, laat me mijn drankje opdrinken.

Maar moeder, ik vraag maar één ding: begraaf me achter de plint.