Судьба - Лолита

Я живу в прозрачном чертоге,

Примеряя роль одиночки.

В полнолуние монологи

Доводят меня порою до точки.

А у прошлого много историй,

Там где можно поставить даты

Мои мысли, всю жизнь тараторя

До смешного бывают Святы.

Мои мысли всё же бывают Святы.

Этот день был на редкость красив -

Накатили чувства, кусая.

Чуть стыдливо глаза опустив -

Любви я сдалась, судьбу отрицая.

Чуть стыдливо глаза опустив любви я сдалась.

Судьба, я на волю тебя отпускаю.

Но однажды, думаю вскоре,

Где теряется образ мятый

В бесконечном, отчаянном споре

Я поймаю твой взгляд,

Может быть двадцать пятый.

Наша ночь растекается в шёпот.

За любовь и грехи хватаясьь,

Обратит дыхание в клёкот

Над землёй в небесах растворяясь;

Над землёй в небесах растворяясь.

Этот день был на редкость красив -

Накатили чувства, кусая.

Чуть стыдливо глаза опустив -

Любви я сдалась, судьбу отрицая.

Чуть стыдливо глаза опустив любви я сдалась.

Судьба, я на волю тебя отпускаю.

Отпускаю.

Я на волю тебя отпускаю.

Ik woon in een transparante hal,

Proberen op de rol van een eenling.

Monologen bij volle maan

Ze brengen me ter zake.

En het verleden heeft veel verhalen

Waar kun je datums zetten?

Mijn gedachten, kletsen mijn hele leven

Belachelijk dat er heiligen zijn.

Mijn gedachten zijn nog steeds heilig.

Deze dag was buitengewoon mooi -

Gevoelens rolden, bijten.

Zijn ogen een beetje verlegen neerslaan -

Ik gaf me over aan de liefde en ontkende het lot.

Een beetje verlegen mijn ogen neerslaand om lief te hebben, gaf ik het op.

Het lot, ik zal je laten gaan.

Maar op een dag, denk ik snel,

Waar het verfrommelde beeld verloren gaat

In een eindeloos, wanhopig geschil

Ik zal je aandacht trekken

Misschien vijfentwintig.

Onze nacht versmelt tot een fluistering.

Grijpen naar liefde en zonden,

Verandert de adem in een schreeuw

Oplossen boven de aarde in de lucht;

Boven de aarde in de lucht die oplost.

Deze dag was buitengewoon mooi -

Gevoelens rolden, bijten.

Zijn ogen een beetje verlegen neerslaan -

Ik gaf me over aan de liefde en ontkende het lot.

Een beetje verlegen mijn ogen neerslaand om lief te hebben, gaf ik het op.

Het lot, ik zal je laten gaan.

Ik laat los.

Ik zal je vrijlaten.