The Minstrel - Liam Clancy

The minstrel boy to the war is gone

In the ranks of death you’ll find him;

His father’s sword he hath girded on

And his wild harp slung behind him;

«Land of Song!»

cried the warrior bard

(Should) «Tho' all the world betrays thee

One sword, at least, thy rights shall guard

One faithful harp shall praise thee!»

The Minstrel fell!

But the foeman’s steel

Could not bring that proud soul under;

The harp he lov’d ne’er spoke again

For he tore its chords asunder;

And said «No chains shall sully thee

Thou soul of love and brav’ry!

Thy songs were made for the pure and free

They shall never sound in slavery

De minstreeljongen van de oorlog is weg

In de gelederen van de dood vind je hem;

Het zwaard van zijn vader heeft hij omgord

En zijn wilde harp hing achter hem aan;

«Land van het lied!»

riep de krijger bard

(Moet) «Tho' de hele wereld u verraadt

Eén zwaard, tenminste, uw rechten zullen bewaken

Eén trouwe harp zal u loven!»

De Minstrel viel!

Maar het staal van de vijand

Kon die trotse ziel er niet onder brengen;

De harp waarvan hij nooit meer sprak

Want hij scheurde de akkoorden uit elkaar;

En zei: "Geen kettingen zullen u bezoedelen"

Gij ziel van liefde en moed!

Uw liedjes zijn gemaakt voor het pure en gratis

Ze zullen nooit in slavernij klinken