Le mouvement perpétuel - Les Discrets

Ils ont chuté

Ils se raccrochent aux parois

D’un mur, qui sous leurs doigts se transforme en terre

Friable et humide

Ils aspirent à remplir ce vide

Afin de la ralentir…

Afin de la ralentir…

Chute éternelle

Dans les profondeurs, aux odeurs du passé

Là-bas, il y a des âmes errantes

Celles d’un autre temps

Retournés, à l’envers

La chute inversée

Et la lumière apparaît…

Creusée dans la clarté

Elle devient l’espoir

D’entrevoir cet indicible inaccessible

Zij vielen

Ze klampen zich vast aan de muren

Van een muur, die onder hun vingers in aarde verandert

Kruimelig en vochtig

Ze verlangen ernaar om deze leegte te vullen

Om het te vertragen...

Om het te vertragen...

eeuwige val

In de diepte, naar de geuren van het verleden

Daar zijn dolende zielen

Die van een andere tijd

omgedraaid, ondersteboven

De omgekeerde val

En het licht verschijnt...

Uitgehold in duidelijkheid

Ze wordt hoop

Om een ​​glimp op te vangen van dit onuitsprekelijke ontoegankelijke