Rue des souvenirs - Les Cowboys Fringants

Quand je remets les pieds

Dans ce quartier de banlieue

Où j’ai longtemps habité

Avec mes vieux

Les arbres ont grandi

On ne voit plus le devant

Des maisons un peu défraîchies

Par le temps

Un adolescent

Marche dans la rue

Dernier résistant

D'époque révolue

Car l’arrondissement

Vieux de trente-cinq ans

Est maint’nant peuplé

De gentils retraités

Il n’y a plus de morveux qui jouent à la cachette

Plus de flos qui shootent dans leur net

Ceux-ci sont dev’nus grands et ont fait des enfants

Quequ' part dans les nouveaux développements

Adieu le Pique-Vite

Ce merveilleux restaurant

Où on mangeait des frites

Sur des bancs tournants

Tout comme l'épicerie

Il a dû céder sa place

Quand on y a bâti

Une grande surface

Y a monsieur Legendre

Tondant sa pelouse

Qui vient de m’apprendre

La mort de son épouse

«La maison est grande»

Qu’il me dit, navré

«La pancarte „À vendre“

Ne devrait plus tarder»

Les commerces et les gens ne sont que de passage

Le quartier, lui, traverse les âges

Conservant dans ses cours, ses maisons et ses rues

L'âme de tous ceux qui y ont vécu

On n’entend plus les cris

Des mamans exaspérées

Les parterres fleuris

Ne sont plus piétinés

Le cours de la vie

Autrefois si animé

A, dirait-on, repris

Le temps de souffler

Quand je ferme les yeux

Je revois pourtant

Le monde et les lieux

Tels qu’ils étaient avant

Ma belle voisine

Mon bâton d’hockey

Les jours de piscine

Et «Les enfants, v’nez souper !»

Peut-être ben qu’un d' ces quatre, ce sera à mon tour

D’avoir un ti-boute qui voit le jour

Dans un autre quartier qui le verra grandir

Et remplir son sac à souvenirs

Et remplir son sac à souvenirs

Toen ik voet zette

In deze buitenwijk

Waar ik al heel lang woon

Met mijn oude

De bomen zijn gegroeid

Je kunt de voorkant niet zien

Licht vervaagde huizen

Tegen de tijd

Een tiener

Loop over straat

Laatste resistente

Van vervlogen dagen

Omdat de gemeente

Vijfendertig jaar oud

Is nu bevolkt

Leuke gepensioneerden

Er is geen snotneus meer die verstoppertje speelt

Geen floss meer schieten in hun net

Deze groeiden op en maakten kinderen

Ergens in de nieuwe ontwikkelingen

Afscheid van de Pique-Vite

Dit geweldige restaurant?

Waar aten we friet

Op draaiende banken

Net als de supermarkt

Hij moest wijken

Toen we het bouwden

een groot gebied

Daar is meneer Legendre

Zijn gazon maaien

Wie heeft het me net geleerd

De dood van zijn vrouw

"Het huis is groot"

Hij zegt tegen mij, sorry

"Het bord 'Te koop'

Moet niet langer wachten"

Bedrijven en mensen komen er gewoon langs

De buurt gaat door de eeuwen heen

Behoud in zijn binnenplaatsen, zijn huizen en zijn straten

De ziel van iedereen die daar woonde

We horen het geschreeuw niet meer

Geërgerde moeders

de bloembedden

Worden niet langer vertrapt

De loop van het leven

Ooit zo bruisend

Heeft, zou je zeggen, het overgenomen?

Tijd om te ademen

Als ik mijn ogen sluit

ik zie nog steeds

De wereld en plaatsen

Zoals ze vroeger waren

Mijn mooie buurvrouw

mijn hockeystick

Zwembaddagen

En "Kinderen, kom eten!"

Misschien is een van deze vier mijn beurt

Om een ​​ti-boute te hebben die het daglicht ziet

In een andere buurt die hem zal zien groeien

En vul haar souvenirtas

En vul haar souvenirtas