Normal Tremblay - Les Cowboys Fringants

Normal!

Normal!

Quand Normal rentrait dans son bar

On s’arrêtait de jouer aux dards

Tous les soiffards l’applaudissaient

C’est dire comment on le respectait

Il avait une trâlée d’amis

Dont plusieurs auraient tué pour lui

Histoire de l’entendre de vive-voix

Faire le récit… de ses exploits

Orné d’une tonsure longueilloise

Et d’une moustache gauloise

C'était un type d’la vieille école

Qui portait sans honte la camisole

Chaque fois qu’il rentrait au bercail

Couvert de gloire et de médailles

Il avait le regard triomphal

D’un grand guerrier médiéval

Normal était ben content

Il r’venait du Lac St-Jean

Où il avait gagné hier

Le mondial de calage de bière

Il exhibait son buck en or

Fruit de ses récents efforts

Les yeux fatigués et petits

Mais fier du devoir accompli

Il partageait un grand festin

Entouré de tous ses copains

Pepin Lepine, Bunny Dupras

Jean, Carlo pis Vincent Caza

Des gros rib steaks à volonté

Et des langues de porc marinées

Que l’on mangeait jusqu'à vomir

En s’arrosant d’bière et de kir

Alors qu’la grosse Nancy Leclerc

V’nait d’se sacrer les boules à l’air

Normal avala de travers

Et tomba la face dans l’dessert

Pompés par l’ambiance bavaroise

Devenue de plus en plus grivoise

On ne porta pas attention

À ses spasmes et ses convulsions

Normal était ben content

La face raide comme du ciment

Étampée dans l’pudding chômeur

Lui qui était mort depuis une heure

On retrouve le macchabée

Le lendemain du party

Avec une langue de porc vinaigrée

Qui marinait dans son gosier

Si par hasard vous vous d’mandez

Pourquoi la toune est si bâclée

Ça s’peut qu’on vous réponde ben fort

Qu’nous autre on donne notre langue au porc!

Ça c’est Normal!

Normal!

Normal!

Normaal!

Normaal!

Toen Normal zijn bar binnenliep

We zijn gestopt met darten

Alle dorstige mensen applaudisseerden voor hem

Zo respecteerden we hem

Hij had een reeks vrienden

Velen van hen zouden voor hem hebben gedood

Geschiedenis van het hardop horen

Het verhaal vertellen... van zijn heldendaden

Versierd met een Longueiloise tonsuur

En een Gallische snor

Hij was een ouderwetse jongen

Die schaamteloos het hemd droeg

Elke keer als hij thuiskwam

Bedekt met glorie en medailles

Hij had een triomfantelijke blik

Van een grote middeleeuwse krijger

Normaal was erg blij

Hij kwam van Lac St-Jean

waar hij gisteren won

De Wereld Bierkraam

Hij pronkte met zijn gouden bok

Vrucht van zijn recente inspanningen

Vermoeide en kleine ogen

Maar trots op goed werk

Hij deelde een geweldig feest

Omringd door al zijn vrienden

Pepijn Lepine, Bunny Dupras

Jean, Carlo en Vincent Caza

Grote ribsteaks naar believen

En gemarineerde varkenstongen

Dat we aten totdat we moesten overgeven

Dommelen met bier en kir

Terwijl dikke Nancy Leclerc

Had net de ballen in de lucht gegooid

Normaal scheef ingeslikt

En viel met zijn gezicht naar beneden in het dessert

Gepompt door de Beierse sfeer

Wordt steeds brutaler

We hebben er niet op gelet

Aan haar spasmen en stuiptrekkingen

Normaal was erg blij

Het gezicht stijf als cement

Gestempeld in werkloze pudding

Hij die al een uur dood was

We vinden het stijf

De dag na het feest

Met een varkenstong met azijn

Wie marineerde in zijn keel

Als je je toevallig afvraagt

Waarom het deuntje zo slordig is?

Het is mogelijk dat we u heel luid antwoorden

Laat de rest van ons onze tong aan het varken geven!

Dat is normaal!

Normaal!

Normaal!