L'horloge - Les Cowboys Fringants

L’homme ordinaire fut jeune et insouciant

À l’abri des affres des années qui passent

Invulnérable, porté par le vent

De cette jeunesse qui croyait-il, hélas

Allait se poursuivre éternellement

Comme si le temps s’arrête et se prélasse

Fort de l’enthousiasme de ses vingt ans

Il était certain de mener sa barque

Différemment de celle de ses parents

«Moi vous verrez je vais laisser ma marque»

Qu’il leur disait, un peu arrogant

Alors qu’il avait toute la vie devant

Mais les aiguilles tout au fond de l’horloge

Battent la mesure et jamais ne dérogent

Elle nous rattrapent laissant dans leur sillage

Les rêves que l’on n’a pas réalisés

Qui s’essoufflent à la façon d’un mirage

Cédant le pas à la réalité

C’est la vie!

C’est la vie!

C’est la vie!!!

Et l’homme ordinaire met sa montre à l’heure

Car soudainement le temps vient à manquer

Si jadis il n'était pas un facteur

Ce dernier devient précieux et compté

Et au milieu de cette vaine poursuite

Il se dit que la vie passe trop vite

La grosse télé, la petite vision

Le voyage dans le Sud à la relâche

Accepter de vivre comme un mouton

Suivre la masse, attelé à la tâche

À la remorque du temps qui s’enfuit

L’homme se rend compte qu’il a peu accompli

Car les aiguilles tout au fond de l’horloge

Battent la mesure et jamais ne dérogent

Elle nous rattrapent laissant dans leur sillage

Les rêves que l’on n’a pas réalisés

Qui s’essoufflent à la façon d’un mirage

Cédant le pas à la réalité

C’est la vie!

C’est la vie!

C’est la vie!!!

Puis l’homme ordinaire se dit qu’il vivote

Il sait bien qu’il est à coté de la plaque

Tous les matins le jour de la marmotte

Et sa vie qui va droit dans un cul-de-sac

Ah!

Comme il aimerait en changer le cours

Avoir l’audace de faire demi-tour

C’est le courage de nos décisions

Qui se veut le moteur de nos actions

C’est lui qui nous pousse à franchir le pont

Et le fossé de la résignation

Mais qu’on soit immobile ou en mouvement

Une chose est sûre, rien n’arrête le temps

Car les aiguilles tout au fond de l’horloge

Battent la mesure et jamais ne dérogent

Elle nous rattrapent laissant dans leur sillage

Les rêves que l’on n’a pas réalisés

Qui s’essoufflent à la façon d’un mirage

Cédant le pas à la réalité

C’est la vie!

C’est la vie!

C’est la vie!!!

Car les aiguilles tout au fond de l’horloge

Battent la mesure et jamais ne dérogent

De gewone man was jong en zorgeloos

Beschut tegen de pijnen van voorbijgaande jaren

Onkwetsbaar, gedragen door de wind

Van deze jeugd die geloofde dat hij, helaas

Zou voor altijd doorgaan

Alsof de tijd stopt en koestert

Voortbouwend op het enthousiasme van zijn twintigers

Hij zou zeker zijn boot sturen

Anders dan zijn ouders

"Je zult zien dat ik mijn sporen zal achterlaten"

Hij vertelde hen, een beetje arrogant

Toen hij zijn hele leven nog voor zich had

Maar de wijzers diep in de klok

Klop de tijd en wijk nooit af

Ze halen ons in en vertrekken in hun kielzog

De dromen die we niet realiseerden

Die opraken als een luchtspiegeling

Maak plaats voor de realiteit

Zo is het leven!

Zo is het leven!

Zo is het leven!!!

En de gewone man zet zijn horloge

Want plotseling is de tijd om

Als hij ooit geen postbode was

De laatste wordt kostbaar en telt

En te midden van deze vergeefse achtervolging

Ze zeggen dat het leven te snel gaat

De grote tv, de kleine visie

Voorjaarsvakantie reis naar het zuiden

Accepteer te leven als een schaap

De menigte volgen, vastgebonden aan de taak

Naar de trailer van vluchtende tijd

De man beseft dat hij weinig heeft bereikt

Omdat de wijzers diep in de klok zitten

Klop de tijd en wijk nooit af

Ze halen ons in en vertrekken in hun kielzog

De dromen die we niet realiseerden

Die opraken als een luchtspiegeling

Maak plaats voor de realiteit

Zo is het leven!

Zo is het leven!

Zo is het leven!!!

Dan denkt de gewone man dat hij leeft

Hij weet heel goed dat hij naast het bord staat

Elke ochtend op groundhog day

En zijn leven loopt dood op een dood spoor

Ah!

Hoe hij de koers zou willen veranderen?

Heb het lef om je om te draaien

Het is de moed van onze beslissingen

Wie wil onze acties aansturen

Hij is degene die ons duwt om de brug over te steken

En de sloot van ontslag

Maar of we nu stilstaan ​​of bewegen

Eén ding is zeker, niets houdt de tijd tegen

Omdat de wijzers diep in de klok zitten

Klop de tijd en wijk nooit af

Ze halen ons in en vertrekken in hun kielzog

De dromen die we niet realiseerden

Die opraken als een luchtspiegeling

Maak plaats voor de realiteit

Zo is het leven!

Zo is het leven!

Zo is het leven!!!

Omdat de wijzers diep in de klok zitten

Klop de tijd en wijk nooit af