Joan of Arc - Leonard Cohen, Jennifer Warnes

Now the flames they followed joan of arc

As she came riding through the dark;

No moon to keep her armour bright

No man to get her through this very smoky night

She said, I’m tired of the war

I want the kind of work I had before

A wedding dress or something white

To wear upon my swollen appetite

Well, I’m glad to hear you talk this way

You know I’ve watched you riding every day

And something in me yearns to win

Such a cold and lonesome heroine

And who are you?

she sternly spoke

To the one beneath the smoke

Why, I’m fire, he replied

And I love your solitude, I love your pride

Then fire, make your body cold

I’m going to give you mine to hold

Saying this she climbed inside

To be his one, to be his only bride

And deep into his fiery heart

He took the dust of joan of arc

And high above the wedding guests

He hung the ashes of her wedding dress

It was deep into his fiery heart

He took the dust of joan of arc

And then she clearly understood

If he was fire, oh then she must be wood

I saw her wince, I saw her cry

I saw the glory in her eye

Myself I long for love and light

But must it come so cruel, and oh so bright?

Nu volgden de vlammen Joan van Arc

Toen ze door het donker kwam rijden;

Geen maan om haar pantser helder te houden

Geen man om haar door deze erg rokerige nacht te krijgen

Ze zei: ik ben de oorlog zat

Ik wil het soort werk dat ik eerder had

Een trouwjurk of iets wits

Om op mijn gezwollen eetlust te dragen

Nou, ik ben blij om je zo te horen praten

Je weet dat ik je elke dag heb zien rijden

En iets in mij verlangt ernaar om te winnen

Zo'n koude en eenzame heldin

En wie ben jij?

ze sprak streng

Naar degene onder de rook

Waarom, ik ben vuur, antwoordde hij?

En ik hou van je eenzaamheid, ik hou van je trots

Vuur dan, maak je lichaam koud

Ik ga je de mijne geven om vast te houden

Terwijl ze dit zei, klom ze naar binnen

Om zijn enige te zijn, om zijn enige bruid te zijn

En diep in zijn vurige hart

Hij nam het stof van Joan of Arc

En hoog boven de bruiloftsgasten

Hij hing de as van haar trouwjurk

Het zat diep in zijn vurige hart

Hij nam het stof van Joan of Arc

En toen begreep ze het duidelijk

Als hij vuur was, oh, dan moet zij hout zijn

Ik zag haar huiveren, ik zag haar huilen

Ik zag de glorie in haar ogen

Zelf verlang ik naar liefde en licht

Maar moet het zo wreed komen, en oh zo helder?