Peltoniemen Hintriikan surumarssi - Lauri Tähkä

On suo, pitkospuut

Tienä on vain pitkospuut

Ja ne vie luokse töllin harmaan

Töllin huolen harmaan

Pois on asukas

Autioituu pirtti ja seinät sammaloituu

Pois veivät Peltoniemen Hintriikan

Hän sai köyhyyden

Osakseen sai köyhyyden

Vierahaks joskus hallan varmaan

Joskus hallan varmaan

Nyt on huoli pois

Lopun saivat puute ja huolet

Maiset vaivat

Pois veivät Peltoniemen Hintriikan

Ja onni ihmeellinen vasta

Onhan Hintriikasta

Päästä jälleen kuulemaan

Miten veisataan

Niin harvoin tänne tuolta

Hallaiselta suolta

Köyhä joutaa lähtemään

Leipäkiireiltään

Toi äiti pienen Hintriikkansa kerran

Kastejuhlaan Herran

Jäi jo kauas taa

Aika leikin, nuorena kirkkoon sitten veikin

Mies, rakas Peltoniemen Hintriikan

Ei elä onni hallasuolla

Siellä kukka kuolla

Tahtoo ennen aikojaan

Kesken nuoruuttaan

Niin myöskin päivä koitti

Jolloin kellot soitti

Puolisolle Hintriikan

Hetken muutaman

Sai kohtalokseen suon ja töllin harmaan

Töllin huolen harmaan

Pois on asukas

Autioituu pirtti ja seinät sammaloituu

Pois veivät Peltoniemen Hintriikan

Er is een moeras, lange bomen

Er staan ​​alleen lange bomen op de weg

En ze zullen je naar de grijze brengen

Ik vulde mijn grijs

De jongen is een bewoner

De schuur is verlaten en de muren zijn bemost

Ze namen Peltoniemi Hintriika mee

Hij raakte in armoede

Hij raakte in armoede

Waarschijnlijk krijg ik soms bevriezing

Soms ben ik gefrustreerd

Nu is de zorg weg

Het einde en de zorgen waren voorbij

Mannenkwalen

Ze namen Peltoniemi Hintriika mee

En geluk is alleen geweldig

Het is Hintripa

Weer te horen

Hoe te zingen

Zo zelden hier

Van het grijze moeras

De armen moeten weg

Van hun broodbiezen

Mama heeft haar kleine Hintriikka een keer meegebracht

Doop van de Heer

Hij liep ver achter

Tijd om te spelen, toen ik jong was ging ik naar de kerk

Man, beste Peltoniemi Hintriikan

Er is geen geluk in de vorst

Daar zal de bloem sterven

Wil van tevoren

Midden in zijn jeugd

Dus de dag kwam

Toen gingen de klokken

Voor de vrouw van Hintriikan

Een paar ogenblikken

Het lot van het moeras en de kloof werd grijs

Ik vulde mijn grijs

De jongen is een bewoner

De schuur is verlaten en de muren zijn bemost

Ze namen Peltoniemi Hintriika mee