Darkness Descends - Laura Marling

You’re holding bits of styrofoam

With your face painted on to your friends

You listen to them whine and moan

About everything you can’t understand

Can I just say I don’t fear the light

But darkness descends once more into my life

And suddenly we’re all alone in silence

So I take a step away

I look up to the falling snow

As it makes its home upon my face

Well I wouldn’t want to ruin something I couldn’t save

The gap will keep us safe

The gap will keep us safe

Step away, get me when I’m down

And suddenly I’m five years old

And I’m just so cold I want to cry

I haul up on my gentlemen

Who have always been there in hard times

They’re just not like that man of mine

Who visit me from time to time

My love, I treasure you

I hear that summer’s coming back

So I stretch out my back and travel a long

The winter though it darkens me

It is pure and clean and all I want

I’ll apologize to the ones I love

For leaving them when the sun comes up

Too bright for me, darkness descends

Oh well I’m not well again

And once more darkness it descends

The ground is falling under me

And I can’t find the means to leave

Convinced that I am going mad

Oh I bury my head into his hands

So sure that I’m loosing faith

Oh I clear a space in his fathers land

You deal with God far too young

Before you know it your life has run away

Je houdt stukjes piepschuim vast

Met je gezicht op je vrienden

Je luistert naar ze zeuren en kreunen

Over alles wat je niet kunt begrijpen

Mag ik even zeggen dat ik niet bang ben voor het licht?

Maar duisternis daalt weer neer in mijn leven

En ineens zijn we helemaal alleen in stilte

Dus ik doe een stap weg

Ik kijk omhoog naar de vallende sneeuw

Terwijl het zijn thuis maakt op mijn gezicht

Nou, ik zou niet iets willen verpesten wat ik niet kon redden

De kloof houdt ons veilig

De kloof houdt ons veilig

Ga weg, pak me als ik down ben

En ineens ben ik vijf jaar oud

En ik heb het gewoon zo koud dat ik wil huilen

Ik trek mijn heren aan

Die er altijd zijn geweest in moeilijke tijden

Ze zijn gewoon niet zoals die man van mij

Die mij af en toe bezoeken?

Mijn liefde, ik koester je

Ik hoor dat de zomer terugkomt

Dus ik strek mijn rug en reis lang

De winter maakt me toch donker

Het is puur en schoon en alles wat ik wil

Ik bied mijn excuses aan aan degenen van wie ik hou

Om ze te verlaten als de zon opkomt

Te helder voor mij, duisternis daalt neer

Oh nou ik ben weer niet lekker

En weer daalt de duisternis

De grond valt onder me

En ik kan de middelen niet vinden om te vertrekken

Ervan overtuigd dat ik gek word

Oh ik begraaf mijn hoofd in zijn handen

Zo zeker dat ik het vertrouwen verlies

Oh, ik maak een ruimte vrij in het land van zijn vader

Je gaat veel te jong met God om

Voor je het weet is je leven op de vlucht