Hope In The Air - Laura Marling

There is a man that I know,

seventeen years, he never spoke.

Guessed he had nothing to say,

he opened his mouth on Judgement Day.

I listened with all of my might,

but was scared by the look in his eyes.

Like he’d already lost the fight,

and there was no hope ever in sight.

No hope in the air,

no hope in the water,

not even for me,

your last serving daughter.

Why fear death, be scared of living,

our hearts are small and ever thinning.

There is no hope ever of winning,

oh, why fear death, be scared of living.

I have seen men provoked,

and I have seen lives revoked,

and I looked at my life and choked.

From there no more ever I spoke.

I can’t give up that quick.

My life is a candle and a wick.

You can put it out but you can’t break it down,

in the end we are waiting to be lit.

There’s hope in the air,

there’s hope in the water,

but sadly not me,

your last serving daughter.

A friend is a friend forever,

and a good one will never leave, never.

But you’ve have never been south of what blows off your mouth,

you will never understand, ever.

You speak minds handed down to you,

by the lies handed down by your truth,

and your angels will dance at your will,

will mask your scrambling youth.

I forgave you your short comings,

and ignored your childish behaviour.

Laid a kiss on your head,

and before I left said, «stay away from fleeting failure».

There’s hope in the air,

there’s hope in the water,

but sadly not me,

your last serving daughter.

Pick up your rope Lord, sling it to me,

if we are to battle I must not be weak.

And give us your strength world, and your food and your water,

oh, I am your saviour, your last serving daughter.

There’s hope in the air,

there’s hope in the water,

but sadly not me,

your last serving daughter.

There’s hope in the air,

there’s hope in the water,

But no hope for me,

your last serving daughter.

Er is een man die ik ken,

zeventien jaar, sprak hij nooit.

Dacht dat hij niets te zeggen had,

hij opende zijn mond op de dag des oordeels.

Ik luisterde met al mijn kracht,

maar was bang door de blik in zijn ogen.

Alsof hij het gevecht al verloren had,

en er was geen hoop ooit in zicht.

Geen hoop in de lucht,

geen hoop in het water,

ook niet voor mij,

je laatst dienende dochter.

Waarom bang zijn voor de dood, bang zijn om te leven,

onze harten zijn klein en worden steeds dunner.

Er is geen hoop om ooit te winnen,

oh, waarom de dood vrezen, bang zijn om te leven.

Ik heb mannen geprovoceerd zien worden,

en ik heb levens zien herroepen,

en ik keek naar mijn leven en verslikte me.

Vanaf daar heb ik nooit meer gesproken.

Ik kan niet zo snel opgeven.

Mijn leven is een kaars en een lont.

Je kunt het naar buiten brengen, maar je kunt het niet afbreken,

uiteindelijk wachten we om te worden verlicht.

Er hangt hoop in de lucht,

er is hoop in het water,

maar helaas ik niet,

je laatst dienende dochter.

Een vriend is een vriend voor altijd,

en een goede zal nooit weggaan, nooit.

Maar je bent nog nooit ten zuiden geweest van wat je van de mond blaast,

je zult het nooit begrijpen, nooit.

Je spreekt gedachten die aan jou zijn overgeleverd,

door de leugens die door jouw waarheid zijn overgeleverd,

en je engelen zullen dansen naar je wil,

zal je klauterende jeugd maskeren.

Ik heb je je tekortkomingen vergeven,

en negeerde je kinderachtig gedrag.

Legde een kus op je hoofd,

en voordat ik wegging, zei hij: «blijf uit de buurt van vluchtige mislukkingen».

Er hangt hoop in de lucht,

er is hoop in het water,

maar helaas ik niet,

je laatst dienende dochter.

Pak je touw op Heer, slinger het naar me toe,

als we moeten strijden, moet ik niet zwak zijn.

En geef ons uw krachtwereld, en uw voedsel en uw water,

oh, ik ben je redder, je laatst dienende dochter.

Er hangt hoop in de lucht,

er is hoop in het water,

maar helaas ik niet,

je laatst dienende dochter.

Er hangt hoop in de lucht,

er is hoop in het water,

Maar geen hoop voor mij,

je laatst dienende dochter.