Under the Eye - Larry Norman

When I was alone, all on my own

I’d sit myself down and take a look around

I’d think about my life, all the trouble and strife

And the things which went wrong and lasted so long

When I was feeling bad, maybe lonely and sad

I’d put my hands to my head and wonder where life led

And where I was going to when my journey was through

But meanwhile up high I was always under the Eye

The mystery of love, the push and the shove

Of friendship betrayed, of plans I mislaid

The oceans I crossed, the things that I lost

And the world in my hand as dreams turned to sand

All the agony of pride of emotion that died

Like a statue of stone, I thought I was all alone

Oh but that was just a lie, darkness magnified

'Cause somewhere up high, I was always under the eye

I shouldered my load, then I took off down the road

I drove in my car, and I played my guitar, mon

I crashed in a plane, I really damaged my brain

And then I layed in my bed with all this music in my head

The years have rolled by, I’ve watched the past die

But feelings remained like mercy much strained

Like a seed left unsown, like a leaf that was blown

Like a man who was blind, there was a lock on my mind

Then a man came to me and he held out the key

And the lock hinge was blown, I had never been alone

Yeah, that ws just a lie, darkness magnified

And though I was not away, all the time my Father was there

Toen ik alleen was, helemaal alleen

Ik zou gaan zitten en rondkijken

Ik zou nadenken over mijn leven, alle problemen en strijd

En de dingen die fout gingen en zo lang duurden

Toen ik me slecht voelde, misschien eenzaam en verdrietig

Ik zou mijn handen op mijn hoofd leggen en me afvragen waar het leven naartoe heeft geleid

En waar ik heen ging toen mijn reis voorbij was

Maar ondertussen omhoog was ik altijd onder het oog

Het mysterie van liefde, het duwtje in de rug

Van verraden vriendschap, van plannen die ik kwijt ben

De oceanen die ik overstak, de dingen die ik verloor

En de wereld in mijn hand als dromen veranderden in zand

Alle pijn van trots van emotie die stierf

Als een standbeeld van steen, dacht ik dat ik helemaal alleen was

Oh, maar dat was gewoon een leugen, de duisternis uitvergroot

Want ergens hoog was ik altijd onder het oog

Ik droeg mijn lading en ging toen op weg

Ik reed in mijn auto en speelde op mijn gitaar, mon

Ik ben neergestort in een vliegtuig, ik heb mijn hersenen echt beschadigd

En toen lag ik in mijn bed met al deze muziek in mijn hoofd

De jaren zijn voorbij gevlogen, ik heb het verleden zien sterven

Maar gevoelens bleven als barmhartigheid erg gespannen

Als een zaadje dat niet is gezaaid, als een blad dat is opgeblazen

Als een man die blind was, zat er een slot op mijn geest

Toen kwam er een man naar me toe en hij hield de sleutel omhoog

En het slotscharnier was kapot, ik was nog nooit alleen geweest

Ja, dat was gewoon een leugen, duisternis uitvergroot

En hoewel ik niet weg was, was mijn vader er altijd