Nightmare #71 - Larry Norman

Last night i had that same old dream it rocked me in my sleep

And left me the impression that the sandman plays for keeps

I dreamed i was in concert in the middle of the clouds

John wayne and billy graham were giving breath mints to the crowds

I fell through a hole in heaven i left the stage for good

And when i landed on the earth i was back in hollywood

The california earthquake it tore the land in half

While san andreas cleared her throat i heard tsunami laugh

The ground began to tremble the land began to sway

And people in the other states they were glad they’d moved away

But suddenly california just floated in the breeze

While every state that wasn’t sank down into the seas

And soon i saw atlantis rumble and rise high

And the great egg of euphrates came down out of the sky

And out stepped shirley temple with guy kippee who was dead

And that communist bill robinson whom shirley called black red

They have a marionette of harpo marx they said it was an inside joke

But when i honked his horn he came alive and these were the words he spoke

With the continents adrift and the sun about to shift

Will the ice caps drown us all or will we burn

We’ve polluted what we own will we reap what we have sown?

Are we headed for the end or can we turn?

We’ve paved the forest killed the streams

Burned the bridges to our dreams

The earth is bursting at the seams

And in pain of childbirth screams

As it gives life to what seems

To either be an age that gleams

Or simply lays there dying

If this goes on will life survive how can it

Out of the grave oh who will save our planet?

I said i’m pleased to meet you i always thought you were a scream

He said have you ever thought of having helen keller in your dreams

I said errol flynn dropped by but he tried to steal my girl

The she ran off with ronald colman said something about a new world

Now i’m stuck with my own cooking hey i’m lonely can’t you see

Well he grabbed my leg and said exactly eighty nine words to me

Count them let the proud but dying nation kiss the last generation

It’s the year of the pill, age of the gland

We have landed on the moon but we’ll clutter that up soon

Our sense of freedom’s gotten out of hand

We kill our children swap our wives

We’ve learned to greet a man with knives

We swallow pills in fours and five

S our cities look like crumbling hives

Man does not live he just survives

We sleep till he arrives

Love is a corpse we sit and watch it harden

We left it oh so long ago the garden

The strings snapped briskly then went slack the marionette lay dead

While hoover played with the motorcade the body slumped and bled

The man who held the camera disappeared into the crowd

I said the hope of youth, fictitious truth, lays covered in a shroud

Then up walked elmo lincoln and he said i beg you pardon

But we left it oh so long ago, the garden

Gisteravond had ik diezelfde oude droom die me deed schudden in mijn slaap

En liet me de indruk achter dat de zandman voor eeuwig speelt

Ik droomde dat ik in concert was in het midden van de wolken

John Wayne en Billy Graham gaven het publiek pepermuntjes

Ik viel door een gat in de hemel ik verliet het podium voorgoed

En toen ik op aarde landde, was ik terug in Hollywood

De aardbeving in Californië scheurde het land in tweeën

Terwijl San Andreas haar keel schraapte, hoorde ik de tsunami lachen

De grond begon te trillen, het land begon te deinen

En mensen in de andere staten waren blij dat ze waren verhuisd

Maar plotseling zweefde Californië gewoon in de wind

Terwijl elke staat die niet in de zee zonk

En al snel zag ik atlantis rommelen en hoog oprijzen

En het grote ei van de Eufraat kwam naar beneden uit de lucht

En stapte Shirley Temple uit met kerel Kippee die dood was

En die communistische rekening robinson die Shirley zwart rood noemde...

Ze hebben een marionet van harpo marx ze zeiden dat het een inside joke was

Maar toen ik op zijn hoorn toeterde, kwam hij tot leven en dit waren de woorden die hij sprak

Met de continenten op drift en de zon op het punt om te verschuiven

Zullen de ijskappen ons allemaal verdrinken of zullen we verbranden?

We hebben vervuild wat we bezitten, zullen we oogsten wat we hebben gezaaid?

Zijn we op weg naar het einde of kunnen we keren?

We hebben het bos geplaveid, de beekjes gedood

Verbrandde de bruggen naar onze dromen

De aarde barst uit haar voegen

En de pijn van de bevalling schreeuwt

Omdat het leven geeft aan wat lijkt

Om ofwel een leeftijd te zijn die straalt

Of ligt daar gewoon te sterven

Als dit zo doorgaat, zal het leven dan overleven, hoe kan dat?

Uit het graf oh wie zal onze planeet redden?

Ik zei dat ik blij was je te ontmoeten, ik dacht altijd dat je een schreeuw was

Hij zei: heb je er ooit aan gedacht om Helen Keller in je dromen te hebben?

Ik zei dat errol flynn langskwam, maar hij probeerde mijn meisje te stelen

Ze ging ervandoor met ronald colman zei iets over een nieuwe wereld

Nu zit ik vast met mijn eigen kookkunsten, hey, ik ben eenzaam, kun je dat niet zien

Nou, hij greep mijn been en zei precies negenentachtig woorden tegen me

Tel ze, laat de trotse maar stervende natie de laatste generatie kussen

Het is het jaar van de pil, de leeftijd van de klier

We zijn op de maan geland, maar dat zullen we snel opruimen

Ons gevoel van vrijheid is uit de hand gelopen

We vermoorden onze kinderen en ruilen onze vrouwen

We hebben geleerd een man met messen te begroeten

We slikken pillen in vieren en vijf

S onze steden zien eruit als afbrokkelende netelroos

De mens leeft niet, hij overleeft alleen

We slapen tot hij arriveert

Liefde is een lijk, we zitten en kijken hoe het hard wordt

We hebben het o zo lang geleden de tuin verlaten

De snaren knapten snel en gingen slap toen de marionet dood lag

Terwijl de stofzuiger met de colonne speelde, zakte het lichaam ineen en bloedde

De man die de camera vasthield, verdween in de menigte

Ik zei dat de hoop van de jeugd, fictieve waarheid, in een lijkwade ligt

Toen liep elmo lincoln naar boven en hij zei: neem me niet kwalijk

Maar we verlieten het oh zo lang geleden, de tuin