23h59 - La Maison Tellier

C’est si dur d'être fidèle dit un inconnu

A son bras de fille plutôt belle, plutôt dévêtu

Je n’sais jamais pourquoi je viens mais je dois m’en aller

Il reste encore un peu de vin je crois je vais rester

Dis moi encore ce qui m’entraine au bout de la nuit

Ouragan?

Valse de Vienne?

Démon de l’ennui?

En Espagne, en Grèce, en France, partout la même chose

Chacun veut son espace de danse, ici l’espace est morose

Tout change mais rien ne change dans l’air de vos soirées

Dans années au goût de cendre et de bières renversées

De rêves brisés

Décennie au goût étrange, c’est bon de te quitter

Sous mes yeux un dernier quart de rhum et de vodka

Loin des tirs en confusie du mur qui vacille

Survivant solitaire d’un beuverie héroïque

Dans les bras d’une infirmière j’ai travers l’Atlantique

Tout change mais rien ne change dans l’air de vos soirées

Dans années au goût de cendre et de bières renversées

De rêves brisés

Décennie au goût étrange, c’est l’heure de te quitter

Het is zo moeilijk om trouw te zijn zegt een vreemdeling

Aan zijn nogal mooie, nogal ontklede meisjesarm

Ik weet nooit waarom ik kom, maar ik moet gaan

Er is nog een beetje wijn over, ik denk dat ik blijf

Vertel me nog eens wat me tot het einde van de nacht drijft

Orkaan?

Wiener Wals?

Demon van verveling?

In Spanje, in Griekenland, in Frankrijk, overal hetzelfde

Iedereen wil zijn dansruimte, hier is de ruimte somber

Alles verandert, maar er verandert niets in de lucht van je avonden

In jaren die smaak van as en gemorste bieren

Van verbrijzelde dromen

Vreemd smakend decennium, goed om je te verlaten?

Voor mijn ogen een laatste liter rum en wodka

Ver van de verwarde shots van de wiebelende muur

Eenzame overlevende van een heroïsche drinkbui

In de armen van een verpleegster stak ik de Atlantische Oceaan over

Alles verandert, maar er verandert niets in de lucht van je avonden

In jaren die smaak van as en gemorste bieren

Van verbrijzelde dromen

Vreemd smakend decennium, het is tijd om je te verlaten