Kalmoskooppi - Kuolemanlaakso

Raahaan ruumistani pitkin mustaa hiekkarantaa

Veriset raajat raapivat kalmankoleaa ihoani

Mielen aallot, henkiset tyrskyt kuin pyörremyrskyt

Repivät rantaa, paiskovat santaa syvältä sisältäni

Kyyn hampaat rinnassani, verimyrkky lihassani

Ryömin kohti kalmojen valtakuntaa

Silmät muurattuina näen yhä selvemmin

Täällä ei ole minulle mitään

En jaksa elää

En tahdo kuolla

EI!

EI!

EI!

Päästäkää pois!

En jaksa elää

En halua kuolla

EI!

EI!

EI!

Viekää se pois!

Purppurana palaa uhman linnun sulkien sulkku

Sytyttää sielut, koskien nielut lastaa laulullansa

Näen kalmojen nousevan, kun räiskyvään tuleen ma katson

Synnyn joka yö uudestaan

Ik sleep mijn lichaam langs het zwarte zandstrand

Bloedige ledematen krassen op mijn bleke huid

Golven van geest, mentale stormen zoals orkanen

Het strand scheuren, de kerstman diep in mij spetteren

Ik knars mijn tanden in mijn borst, de sepsis in mijn vlees

Ik kroop naar het rijk van de eekhoorns

Met mijn ogen gemaskeerd, kan ik steeds duidelijker zien

Er is hier niets voor mij

ik kan niet leven

ik wil niet dood

NEE!

NEE!

NEE!

Ga weg!

ik kan niet leven

ik wil niet dood

NEE!

NEE!

NEE!

Neem het weg!

De veer van de gevederde vogel komt terug in paars

Ontsteekt de zielen zo ver als de kelen hun liedjes laden

Ik zie de eekhoorns opkomen als ik naar het knapperende vuur kijk

Ik word elke nacht opnieuw geboren