Chłopiec - Krzysztof Zalewski

Nie zostało po mnie nic, nie nazywa się mną plac

Moja skóra w szafie śpi, zgasły wszystkie okna

Nie zostało po mnie nic, nie zapisał mi się ślad

Nie dopchałem się na szczyt, trzeba było dłużej spać

Znowu na mnie patrzy, gapi się mały chłopiec

Znowu na mnie patrzy, widzę go w każdym lustrze

Znowu na mnie patrzy, i co myśli o sobie

Co myśli o mnie, nie wiem, nie

Nie zostało po mnie nic, miałem kiedyś o tym sen

Że w przyszłości zostanę kimś, trzeba było zostać

Mogłem być doktorem dusz, mogłem być pasterzem ciał

Mogłem żyć tak jakbym tego chciał, mogłem dłużej pospać

Znowu na mnie patrzy, gapi się mały chłopiec

Znowu na mnie patrzy, widzę go w każdym lustrze

Znowu na mnie patrzy, i co myśli o sobie

Co myśli o mnie, nie wiem, nie

Er is niets meer van mij over, het plein heet mij niet

Mijn huid in de kast slaapt, alle ramen zijn uit

Er is niets meer van mij, er is geen spoor meer van mij

Ik ben niet naar de top gekomen, het duurde langer om te slapen

Hij kijkt weer naar mij, de kleine jongen staart

Hij kijkt weer naar mij, ik zie hem in elke spiegel

Hij kijkt weer naar mij en wat hij van zichzelf vindt

Wat hij van me denkt, ik weet het niet, nee

Niets meer van mij, ik heb er ooit over gedroomd

Dat ik in de toekomst iemand zou worden, dat moest jij worden

Ik zou een dokter van zielen kunnen zijn, ik zou een herder van lichamen kunnen zijn

Ik kon leven zoals ik wilde, ik kon langer slapen

Hij kijkt weer naar mij, de kleine jongen staart

Hij kijkt weer naar mij, ik zie hem in elke spiegel

Hij kijkt weer naar mij en wat hij van zichzelf vindt

Wat hij van me denkt, ik weet het niet, nee