Zboża - Krzysztof Zalewski

Tempo średnie i środa co dzień, zimne znów duje z morza

Kontrast blednie i coraz krócej, widzę mniej ludzi coraz

Tempo średnie i środa co dzień, z nieba znów zieje pożar

Marzy się błysk i konie pędem, coś przed czym się nie da uchować

Pozwól mi wejść, zły dzień mi odmień

Przy tobie czuję się jak w lustrze

Zapach na pięć, obrazy głośniej

I purpurowe dotykanie

I dźwięki o tobie

Tempo zmienne, gdy zbyt blisko tej, co włosy ma barwy zboża

Marzy się błysk i konie pędem, coś przed czym się nie da schować

A gdybym tak uwierzyć mógł w kasę, komunizm, Koran

Zapomniałbym może o tej, co włosy ma barwy zboża

Pozwól mi wejść, zły dzień mi odmień

Przy tobie czuję się jak w lustrze

Pozwól mi wejść i chociaż grudzień

Z tobą uwierzę, że nie umrzemy

Nigdy prawie

Matig tempo en woensdag elke dag, het is weer koud van de zee

Het contrast vervaagt en wordt steeds korter en korter, ik zie steeds minder mensen

Gemiddeld tempo en woensdag elke dag waait er weer vuur uit de lucht

Je droomt van een flits en een stormloop van paarden, iets waar je je niet voor kunt verbergen

Laat me binnen, verander mijn slechte dag

Met jou voel ik me als in een spiegel

Ruik voor vijf, foto's luider

En paars ontroerend

En geluiden over jou

Variabel tempo wanneer te dicht bij korrelig haar

Je droomt van een flits en je paarden rennen, iets waar je je niet voor kunt verbergen

En als ik kon geloven in geld, communisme, de Koran

Misschien zou ik de haarkorrel vergeten

Laat me binnen, verander mijn slechte dag

Met jou voel ik me als in een spiegel

Laat me binnen en in ieder geval december

Met jou zal ik geloven dat we niet zullen sterven

Nooit bijna