The Cocoon - Kromlek

So I’ve become the roaming outcast

Omnipresent like meteor dust

I call upon comets to strike down

Everything that makes me frown

In this world of tongue and minor deed

Where they harvest a hallow fruit without seed

Where kings guide fools eyes wide shut

My scythe shall leave these plains clear-cut

At the edge of my very life path

At the dawning of endless mind wrath

I cast away my rusted blade

For that inner hero’s gonna fade

There’s a swarm of insects approaching

With a virgins mind they’re poaching

Sent from the forked tongue divine

The stinger’s poison will be mine

Swarmwalls pile up towards the sunwheel

Hive falls black up a world of no heal

Those years I have wasted

Through decades of longing

But now I will celebrate my rebirth

The cocoon is open and I’m gonna rise

And my wings beat will cause the greatest gale on earth

My scourge will disinfest the rope of sand

I cure this errant planet in my hand

A bladestorm born out of drone wings

A black rain from scorpion stings

At the edge of my very life path

At the dawning of endless mind wrath

I cast away my rusted blade

For that inner hero’s gonna fade

There’s a swarm of insects approaching

With a virgins mind they’re poaching

Sent from the forked tongue divine

The stinger’s poison will be mine

Dus ik ben de rondzwervende outcast geworden

Alomtegenwoordig als meteoorstof

Ik roep kometen op om neer te slaan

Alles wat me doet fronsen

In deze wereld van tong en kleine daden

Waar ze een heilige vrucht oogsten zonder zaad?

Waar koningen dwazen leiden, ogen wijd dicht

Mijn zeis zal deze vlakten duidelijk afsnijden

Aan de rand van mijn levenspad

Bij het aanbreken van eindeloze woede van de geest

Ik gooi mijn verroeste mes weg

Want die innerlijke held gaat vervagen

Er nadert een zwerm insecten

Met een maagdelijke geest zijn ze aan het stropen

Verzonden van de gespleten tong goddelijk

Het gif van de angel zal van mij zijn

Zwermmuren stapelen zich op richting het zonnewiel

Hive valt zwart op een wereld van geen genezing

Die jaren die ik heb verspild

Door decennia van verlangen

Maar nu zal ik mijn wedergeboorte vieren

De cocon is open en ik ga opstaan

En mijn vleugelslag zal de grootste storm op aarde veroorzaken

Mijn plaag zal het touw van zand ontsmetten

Ik genees deze dwalende planeet in mijn hand

Een zwaardstorm geboren uit dronevleugels

Een zwarte regen van schorpioensteken

Aan de rand van mijn levenspad

Bij het aanbreken van eindeloze woede van de geest

Ik gooi mijn verroeste mes weg

Want die innerlijke held gaat vervagen

Er nadert een zwerm insecten

Met een maagdelijke geest zijn ze aan het stropen

Verzonden van de gespleten tong goddelijk

Het gif van de angel zal van mij zijn