Nekropolis' Fall - Kromlek

Weltenbrand — das Gebot der Stunde, am Weltenrand dieselbe alte Wunde

Das Erdreich schreit, doch von Asphalt erstickt, könnt ihr nicht hör'n wie sie

laut tickt

Sag Wurm, sucht Du Beute in faulen Ackern?

Und warum siehst Du nicht die

kleinen Lichtlein flackern?

Wurden aufgetürmt als Grabelicht der Welt bis der rost’ge Panzer vom Erdreich

fällt.

Einst verbannt in kalte Krypten, ehrfurchtsvolle Unterwelt

Bist Du noch Ursprung jener Wahrheit, die heut' jeder Köter bellt

Die Toten sind nicht toter als die Schatten in den Schluchten,

Wie sie Stein für Stein ihr Mausoleum höher wuchten.

Emsig, eifrig treibt ein jeder den andern an, an jedem Monument beginnt der

Rost zu wandern

Und mit ihm schleichen tausend Sporen einher — Sprach der Rabe: «nimmermehr!»

Heute stirbt ein Teil der Welt, der Eisenwald in Rost zerfällt

Der Pechstrom schwillt in Wogen an, vereinnahmt sachte Mann für Mann

Eisenwald // Erdenspalt // Lungendampf // Kraterkampf

Neuzeitgeist // Der nichts verheißt // Als Tatendrang // Zum Untergang

Kryptensturm im Erdenreich malt eure Fratzen totenbleich

Die Nekropole invertiert den Geißt, der in uns vegetiert

Aus allen Schädeln dröhnt das Schweigen als wir uns zum Abgrund neigen

Ein totgeborenes Geschlecht, dem Erdenvater gut und recht

Wereldbrand - aan de orde van de dag, dezelfde oude wond aan de rand van de wereld

De aarde schreeuwt, maar gesmoord door asfalt, je kunt niet horen zoals zij

luid tikkend

Zeg worm, ben je op zoek naar een prooi in verrotte velden?

En waarom zie je ze niet

kleine lampjes flikkeren?

Werden opgestapeld als het ernstige licht van de wereld tot het roestige pantser van de aarde

valt.

Ooit verbannen naar koude crypten, ontzagwekkende onderwereld

Ben jij nog steeds de bron van die waarheid dat elke hond tegenwoordig blaft?

De doden zijn niet doder dan de schaduwen in de ravijnen,

Hoe ze hun mausoleum steen voor steen hoger tillen.

Druk, gretig, de een drijft de ander voort, bij elk monument begint het

om roest te dwalen

En met hem sluipen duizend sporen voort... Zei de raaf: "Nooit meer!"

Vandaag sterft een deel van de wereld, het ijzeren woud vergaat tot roest

De pekstroom zwelt op in golven, zachtjes absorberend man na man

Iron Forest // Earth Rift // Longstoom // Crater Battle

Moderne geest // Dat belooft niets // Als een dorst naar actie // Op weg naar het einde

Cryptestorm in het aardrijk kleurt je grimassen doodsbleek

De necropolis keert de geest om die in ons groeit

Stilte klinkt uit elke schedel als we naar de afgrond leunen

Een doodgeboren generatie, goed en juist voor de aardse vader