Moritvrvs Immortalis - Kromlek

Argwohnflackern am grauen Firmament

Auf kargen Ackern, die man Jdhavöllr nennt

Regt sich Grollen, das die Antwort kennt

Auf jene Frage, die in uns brennt

Monarch der Stummen heißt man mich in ankerloser Zeit

Als der blinden Kaiser Herold steh ich fragenlos bereit

Auf und nieder bäumt der Leib sich über den Asphalt

Bis Rankenwerk mich holt bin ich schon viele Winter kalt

Und so schreie ich vom Dach

Der immergrünen Hölle

Hinein ins graue Treiben

Jener fast versiegten Quelle

Und stämm' ich auch vergeblich

Brett für Brett mein Opernhaus

Die Zeit, sie gibt mir Recht

Und fegt euch Lumpenpack hinaus

Es geht hinter mir, unter mir.

Stampft auf den Boden

Hohl, hörst du?

Alles hohl da unten.

Die Freimaurer!

Komm mit mir, komm nur, komm nur

Hält mich nicht Rank noch Dorn — Bin ich Gottes Zorn

Die gläserne Seele auf eiserner Stele

Ein Mahnmahl zum Hohn — dies ist EUER Sohn!

Die wüsten Straßen fließen lichterloh

Durch den erloschnen Kopf.

Und tun mir weh

Ich fühle deutlich, daß ich bald vergeh —

Dornrosen meines Fleisches, stecht nicht so

Die Nacht verschimmelt.

Giftlaternenschein

Hat, kriechend, sie mir grünem Dreck beschmiert

Das Herz ist wie ein Sack.

Das Blut erfriert

Die Welt fällt um.

Die Augen stürzen ein

Vom Rachen eines Löwen wird Wahrheit nicht erkannt

Er brüllt sie euch entgegen und wird doch von euch verbannt

Heute trage ich des Löwen Worte in die Welt

Wo er zerbrach, da gehe ich, von seinem Geist erhellt

Flikkeringen van achterdocht in het grijze firmament

Op kale velden genaamd Jdhavöllr

Roept een gerommel op dat het antwoord weet

Op de vraag die in ons brandt

Ik word monarch van de stomme genoemd in tijden zonder anker

Als de heraut van de blinde keizer, sta ik klaar zonder twijfel

Het lichaam steigert op en neer over het asfalt

Tegen de tijd dat de ranken me te pakken krijgen, heb ik het al vele winters koud gehad

En dus schreeuw ik van het dak

De altijd groene hel

In de grijze drukte

Die bijna opgedroogde lente

En ik stam ook tevergeefs

Bord voor bord mijn operahuis

De tijd bewijst dat ik gelijk heb

En veeg je vodden weg

Het gaat achter mij, onder mij.

Stampt op de grond

hol, hoor je?

Alles is hol daar beneden.

De vrijmetselaars!

Kom met me mee, kom gewoon, kom gewoon

Geen rang of doorn houdt me vast - ik ben Gods toorn

De glazen ziel op een ijzeren stele

Een gedenkteken voor spot - dit is JOUW zoon!

De woestijnstraten stromen helder

Door het dode hoofd.

en doet me pijn

Ik voel duidelijk dat ik spoedig zal slagen -

Doornige rozen van mijn vlees, steken niet zo

De nacht smelt.

gif lantaarn gloed

Besmeerde haar met groen vuil tijdens het kruipen

Het hart is als een zak.

Het bloed bevriest

De wereld valt om.

De ogen vallen ineen

De waarheid is niet bekend uit de muil van een leeuw

Hij schreeuwt het naar je en wordt door jou verbannen

Vandaag draag ik de woorden van de leeuw de wereld in

Waar hij brak, daar ga ik, verlicht door zijn geest