Największy Teatr Świata - Edyta Geppert, Kroke

Siedzę na twardym krześle

W największym świata teatrze

Patrzę i oczom nie wierzę

Nie wierzę, ale patrzę

Przede mną mroczna scena

Nade mną wielka kurtyna

A przedstawienie zaraz się zacznie

Codziennie się zaczyna

Tragiczni komedianci

Od tylu lat ci sami

Niepowtarzalne stworzą kreacje

Zamieniając się znowu rolami

Ten, który dziś gra króla

Do wczoraj nosił halabardę

A jutro będzie tylko błaznem

Prawa tej sceny są twarde

Premiera za premierą

Pomysłów nie zabraknie

Publiczność zna ich wszystkie sztuczki

A jednak cudów łaknie

Po każdej plajcie antrakt

A po nim znów premiera

I jeszcze większa plajta

A teatr nie umiera

Siedzę na twardym krześle

W największym świata teatrze

Patrzę i oczom nie wierzę

Nie wierzę, ale patrzę

A obok mnie w milczącym tłumie

W cieniu tej wielkiej sceny

Artyści cisi i prawdziwi

Artyści niespełnieni

Nie zagram w tym teatrze

Nie przyjmę żadnej roli

A serce, a co z sercem

A niech tam sobie boli

I każdy nowy sezon

Niech będzie jak pokuta

Stąd przecież wyjść nie można

Więc siedzę jak przykuta

Do tego właśnie miejsca

W największym świata teatrze

Patrzę i oczom nie wierzę

Nie wierzę, ale patrzę

Pode mną smutna ziemia

Nade mną nieba kurtyna

Więc czekam aż Reżyser Niebieski

Ogłosi wielki finał

Nie wierzę, ale patrzę

Ik zit op een harde stoel

In 's werelds grootste theater

Ik kijk en geloof mijn ogen niet

Ik geloof het niet, maar ik kijk

Er is een donkere scène voor me

Een geweldig gordijn boven je hoofd

En de show gaat bijna beginnen

Het begint elke dag

Tragische komieken

Al zoveel jaren hetzelfde

Creaties zullen uniek zijn

Opnieuw rollen wisselen

Degene die vandaag de koning speelt

Tot gisteren droeg hij een hellebaard

En morgen zal hij gewoon een nar zijn

De wetten van deze scène zijn moeilijk

Première na première

Ideeën zullen er genoeg zijn

Het publiek kent al hun trucs

Toch hunkert hij naar wonderen

Spuug een interactie na elke

En dan de première weer

En nog grotere mislukking

En theater sterft niet

Ik zit op een harde stoel

In 's werelds grootste theater

Ik kijk en geloof mijn ogen niet

Ik geloof het niet, maar ik kijk

En naast mij in de stille menigte

In de schaduw van deze geweldige scène

De artiesten zijn stil en echt

onvervulde artiesten

Ik zal niet in dit theater spelen

Ik zal geen enkele rol spelen

En het hart, hoe zit het met het hart?

En laat het daar pijn doen

En elk nieuw seizoen

Laat het zijn als een boetedoening

Men kan hier immers niet weg

Dus ik zit vastgeketend

naar deze plek

In 's werelds grootste theater

Ik kijk en geloof mijn ogen niet

Ik geloof het niet, maar ik kijk

Er is een trieste aarde onder mij

De lucht is een gordijn over mij

Dus ik wacht op directeur Blue

Hij zal de grote finale aankondigen

Ik geloof het niet, maar ik kijk