Picking Flowers Next To Roadkill - Kristoff Krane

I sat, Cahoots Coffee Shop, quarter past seven

Relaxed, he walked up, he said he ran out of gas

I said «What?

Said you’re stuck?

Well let me help, I’d love to help»

He looked me dead into my eyes, and said that he’d do it himself

Okay, but if I may just take a peek into your car

I’d like to reassure myself that I can truly play a part

It was as close to empty as I was to giving in

I grabbed my wallet with my left, and with my right, I reached for his

Wasn’t sure how to feel or exactly what to think

All I could do was take it in and hope and pray he wouldn’t take advantage of

my weakness, call it that, there is no shame

I feel not bad for being kind, it’s in my nature to regain

That faith I had in human beings

right before he beat me up

Drank up all my coffee, grabbed my cash, and stole my car

Now, who’s to blame for the war?

Was the price paid in full?

Or, did the decisions I make do nothing but support the kill?

Everyone I know is oppressed

Everyone I know causes pain

Everyone I know is depressed

Everyone I know is afraid to stand naked

Everyone I know, I invent

Picking Flowers Next to Roadkill, hold still

Till the cold chill owns you, no will

Go build, destroy what you won’t build

No guilt, the choice is the whole feel

Cherokee Park

meditating, kicked in the face, I awoke

I was shook, I could finally taste pain

Met the Devil’s daughter, she was lost

Claimed she never met her father and resented her mom, codename: God

«Look at me», I said.

She shut her eyes, and said «Okay»

I opened mine back up, and somehow she had went away

I considered accepting the chance that it was meant to be

I was alone the whole time, because she let me be

Too deep to think it’s empty, she actually meant well

Even though her effort led to Heaven, her head still reflected Hell

Any stranger from a block away could see her motives were in runes

But either way, a cry for wolf is still a cry

I try to use the best of both worlds presented

But I typically go overboard, abusing all perspective, a fool

I was a slave to my habits that indeed create the waves, so you can try to save

the planet, but…

Everyone I know is oppressed

Everyone I know causes pain

Everyone I know is depressed

Everyone I know is afraid to stand naked

Everyone I know, I invent

Picking Flowers Next to Roadkill, hold still

Till the cold chill owns you, no will

Go build, destroy what you won’t build

No guilt, the choice is the whole feel

Ik zat, Cahoots Coffee Shop, kwart over zeven

Ontspannen liep hij naar boven, hij zei dat hij geen benzine meer had

Wat zei ik?

Zei dat je vastzit?

Nou, laat me helpen, ik zou graag helpen»

Hij keek me dood in mijn ogen en zei dat hij het zelf zou doen

Oké, maar als ik even in je auto mag kijken

Ik wil mezelf geruststellen dat ik echt een rol kan spelen

Het was zo dicht bij leeg als ik was om toe te geven

Ik pakte mijn portemonnee met mijn linkerhand en met mijn rechterhand reikte ik naar de zijne

Wist niet goed hoe ik me moest voelen of wat ik moest denken

Het enige wat ik kon doen was het innemen en hopen en bidden dat hij er geen misbruik van zou maken

mijn zwakte, noem het zo, er is geen schaamte

Ik voel me niet slecht omdat ik aardig ben, het ligt in mijn aard om terug te komen

Dat vertrouwen dat ik in mensen had

vlak voordat hij me in elkaar sloeg

Ik dronk al mijn koffie op, pakte mijn geld en stal mijn auto

Nu, wie heeft de schuld van de oorlog?

Is de prijs volledig betaald?

Of hebben de beslissingen die ik neem niets anders gedaan dan de moord ondersteunen?

Iedereen die ik ken, is onderdrukt

Iedereen die ik ken, veroorzaakt pijn

Iedereen die ik ken is depressief

Iedereen die ik ken is bang om naakt te staan

Iedereen die ik ken, vind ik uit

Bloemen plukken Naast Roadkill, blijf stil

Tot de koude kilte je bezit, geen wil

Ga bouwen, vernietig wat je niet bouwt

Geen schuld, de keuze is het hele gevoel

Cherokee Park

mediterend, in het gezicht geschopt, werd ik wakker

Ik schrok, ik kon eindelijk pijn proeven

Ontmoette de dochter van de duivel, ze was verloren

Beweerde dat ze haar vader nooit had ontmoet en had een hekel aan haar moeder, codenaam: God

"Kijk naar mij", zei ik.

Ze sloot haar ogen en zei «Oké»

Ik deed de mijne weer open en op de een of andere manier was ze weggegaan

Ik heb overwogen de kans te accepteren dat het zo bedoeld was

Ik was de hele tijd alleen, omdat ze me liet zijn

Te diep om te denken dat het leeg is, ze bedoelde het eigenlijk goed

Hoewel haar inspanning naar de hemel leidde, weerspiegelde haar hoofd nog steeds de hel

Elke vreemdeling van een blok verderop kon zien dat haar motieven in runen waren

Maar hoe dan ook, een schreeuw om wolf is nog steeds een schreeuw

Ik probeer het beste van beide gepresenteerde werelden te gebruiken

Maar ik ga meestal overboord en misbruik alle perspectief, een dwaas

Ik was een slaaf van mijn gewoonten die inderdaad de golven creëren, dus je kunt proberen te redden

de planeet, maar...

Iedereen die ik ken, is onderdrukt

Iedereen die ik ken, veroorzaakt pijn

Iedereen die ik ken is depressief

Iedereen die ik ken is bang om naakt te staan

Iedereen die ik ken, vind ik uit

Bloemen plukken Naast Roadkill, blijf stil

Tot de koude kilte je bezit, geen wil

Ga bouwen, vernietig wat je niet bouwt

Geen schuld, de keuze is het hele gevoel