My Coffin - Kristoff Krane

Who says that I’m nothing but my brain?

Tell the billion after me

There’s still war and the torture’s all in vain so forgive my apathy

There’s nothing in my coffin

You know there’s nothing in my coffin

We kill more than we’ll ever eat

One day these presents will be king

You know there’s nothing in my coffin

You know there’s nothing in my coffin

I went down to kiss your mouth but I slipped and I hit your fist

The same things I could live without the same things I wish didn’t exist

I’m a wasteful coward, machine, I wasn’t meant for this, it wasn’t meant for me

But it is what it is, and it’s hard to accept, what was never meant to be

There’s a monk in a musty cave with his eyes fixated on something rare

There’s a woman who was raped by a gang of kids who tore her blouse and ripped

out her hair

There’s a face on the wall and if I face it at all there’s no telling how long

it’ll take

How long will it take for me to fall?

For me to be aware and for you to be awake

There’s a consequence to all of this, it’ll happen to all of us soon

When the time is right, and the stars are aligned, and the perfect time is out

to bloom

Filthy, part in me, the same guilty born in you

Fill the gaps of the moment with the past and paint the future in the corner of

the room

Who says that I’m nothing but my brain?

Tell the billion after me

There’s still more but the torture’s all in vain so forgive my apathy

There’s nothing in my coffin

You know there’s nothing in my coffin

You know there’s nothing in my coffin

Wie zegt dat ik niets anders ben dan mijn brein?

Vertel de miljard na mij

Er is nog steeds oorlog en de martelingen zijn allemaal tevergeefs, dus vergeef mijn apathie

Er ligt niets in mijn kist

Je weet dat er niets in mijn kist ligt

We doden meer dan we ooit zullen eten

Op een dag zullen deze cadeautjes koning zijn

Je weet dat er niets in mijn kist ligt

Je weet dat er niets in mijn kist ligt

Ik ging naar beneden om je mond te kussen, maar ik gleed uit en ik sloeg op je vuist

Dezelfde dingen die ik zou kunnen leven zonder dezelfde dingen waarvan ik zou willen dat ze niet bestonden

Ik ben een verkwistende lafaard, machine, ik was hier niet voor bedoeld, het was niet voor mij bedoeld

Maar het is wat het is en het is moeilijk te accepteren wat nooit bedoeld was

Er is een monnik in een muffe grot met zijn ogen gefixeerd op iets zeldzaams

Er is een vrouw die werd verkracht door een bende kinderen die haar blouse scheurde en scheurde

haar uit

Er is een gezicht op de muur en als ik het al onder ogen zie, is het niet te zeggen hoe lang

het duurt

Hoe lang duurt het voordat ik val?

Voor mij om bewust te zijn en voor jou om wakker te zijn

Dit heeft allemaal een gevolg, het zal ons allemaal snel overkomen

Als de tijd rijp is, de sterren op één lijn staan ​​en de perfecte tijd voorbij is

bloeien

Smerig, deel in mij, dezelfde schuldige geboren in jou

Vul de gaten van het moment met het verleden en schilder de toekomst in de hoek van

de Kamer

Wie zegt dat ik niets anders ben dan mijn brein?

Vertel de miljard na mij

Er is nog meer, maar de marteling is allemaal tevergeefs, dus vergeef mijn apathie

Er ligt niets in mijn kist

Je weet dat er niets in mijn kist ligt

Je weet dat er niets in mijn kist ligt