Miracle? - Kristoff Krane

She sits down on the sofa

Opens up an old photo album filled with pictures and post cards.

Sent from Fred in world war two

The tears rush down her head with no where to run to.

Her grandson tugs her arm and asks her

«Grandma what’s wrong what happened to grandpa?»

The thump in her throat still wont move

And the river between her eyes starts to flow faster.

Fifteen when they met in a small town

On the outskirts of a city that was worn down.

She recalls climbing up that hill

To catch a glimpse of the world from an outside perspective.

Fred always said that he would love to teach her how to fly

But he was scared to death of what her dad would do if she died

So he held her and never let go

And they fell deep in love with each other.

Life is but a miracle

All you know is fading slow

You never know just what you have

Until it’s gone over the rainbow.

He’ll get better, yes he will.

He’ll get better if he’s loved.

She remembers the first time

He forgot who she was.

Ten hours a day at the nursing home

Fred laid in bed stayed

Fed through tubes while she would read him poems

He always told her courage is to face your fears

Even though he hadn’t recognized her aging face for years

She didn’t give in though

She knew that even though he had a hole in his brain

It wasn’t safe for him to stay alone

And every day she noticed all the roses in the vase withering away

And hoped and prayed that they would maybe grow.

Life is but a miracle

All you know is fading slow

You never know just what you have

Until it’s gone over the rainbow.

He’ll get better, yes he will.

He’ll get better if he’s loved.

She remembers the first time

He forgot who she was.

And as her grandson looked up at her

she couldn’t help to ignore her daughter and son in law

In the other room arguing about

Something that didn’t matter

She told him both not to move and picked up her husbands glasses

«Try them on.»

She said.

She said

«Why?»

«Because Id like to share with you how your father liked to look at life.»

Her daughter stubborn and sad held the glasses in her hand

So she sat them all down on the couch and this is what she said:

«Your father probably would have liked for me to tell you that the night that

you were born

Was the night that he put down the bottle

If you ever get in a fight with someone you love

Know that if they died before apology you wouldn’t live to see tomorrow

Never know whats gonna come

So when it goes it goes it’s hard to cope

Never run from what you know controls emotional reactions

When you take your anger out on someone else

It’s only an escape from looking inside of yourself and taking them for granted.

Life is but a miracle

All you know is fading slow

You never know just what you have

Until it’s gone over the rainbow.

He’ll get better, yes he will.

He’ll get better if he’s loved.

She remembers the first time

He forgot who she was.

Ze gaat op de bank zitten

Opent een oud fotoalbum vol met foto's en ansichtkaarten.

Verzonden door Fred in de Tweede Wereldoorlog

De tranen stromen over haar hoofd en ze heeft geen plek om naar toe te rennen.

Haar kleinzoon trekt aan haar arm en vraagt ​​haar:

"Oma wat is er aan de hand wat is er met opa gebeurd?"

De dreun in haar keel wil nog steeds niet bewegen

En de rivier tussen haar ogen begint sneller te stromen.

Vijftien toen ze elkaar ontmoetten in een klein stadje

Aan de rand van een versleten stad.

Ze herinnert zich dat ze die heuvel beklom

Om een ​​glimp van de wereld op te vangen vanuit een extern perspectief.

Fred zei altijd dat hij haar graag zou leren vliegen

Maar hij was doodsbang voor wat haar vader zou doen als ze zou sterven

Dus hij hield haar vast en liet hem nooit meer los

En ze werden diep verliefd op elkaar.

Het leven is slechts een wonder

Alles wat je weet, vervaagt langzaam

Je weet nooit precies wat je hebt

Tot het over de regenboog is gegaan.

Hij zal beter worden, ja dat zal hij.

Hij zal beter worden als hij geliefd is.

Ze herinnert zich de eerste keer

Hij was vergeten wie ze was.

Tien uur per dag in het verpleeghuis

Fred lag in bed bleef

Gevoed door buizen terwijl ze hem gedichten zou voorlezen

Hij zei altijd dat haar moed is om je angsten onder ogen te zien

Ook al had hij haar ouder wordende gezicht al jaren niet meer herkend

Ze gaf echter niet toe

Ze wist dat hoewel hij een gat in zijn hersenen had...

Het was niet veilig voor hem om alleen te blijven

En elke dag zag ze alle rozen in de vaas verwelken

En hoopten en baden dat ze misschien zouden groeien.

Het leven is slechts een wonder

Alles wat je weet, vervaagt langzaam

Je weet nooit precies wat je hebt

Tot het over de regenboog is gegaan.

Hij zal beter worden, ja dat zal hij.

Hij zal beter worden als hij geliefd is.

Ze herinnert zich de eerste keer

Hij was vergeten wie ze was.

En terwijl haar kleinzoon naar haar opkeek

ze kon het niet helpen om haar dochter en schoonzoon te negeren

In de andere kamer ruzie over

Iets dat er niet toe deed

Ze zei hem allebei niet te bewegen en pakte de bril van haar man op

"Pas ze."

Ze zei.

Ze zei

"Waarom?"

"Omdat ik graag met je wil delen hoe je vader graag naar het leven keek."

Haar dochter koppig en verdrietig hield de bril in haar hand

Dus ze zette ze allemaal op de bank en dit is wat ze zei:

«Je vader had waarschijnlijk graag gezien dat ik je dat op die avond had verteld dat...

je bent geboren

Was de nacht dat hij de fles neerzette?

Als je ooit ruzie krijgt met iemand van wie je houdt

Weet dat als ze stierven voordat je je verontschuldigde, je morgen niet meer zou meemaken

Weet nooit wat er gaat komen

Dus als het goed gaat, is het moeilijk om ermee om te gaan

Ren nooit weg van wat je weet dat emotionele reacties beheerst

Wanneer je je woede op iemand anders afreageert

Het is slechts een ontsnapping om in jezelf te kijken en ze als vanzelfsprekend te beschouwen.

Het leven is slechts een wonder

Alles wat je weet, vervaagt langzaam

Je weet nooit precies wat je hebt

Tot het over de regenboog is gegaan.

Hij zal beter worden, ja dat zal hij.

Hij zal beter worden als hij geliefd is.

Ze herinnert zich de eerste keer

Hij was vergeten wie ze was.