Forgiven Blood - Kristoff Krane

I remember so well

When you said to me in turn non-believers would burn in hell

When you told me that scientists were merely under a spell

And the questions I asked were the voice of the devil himself

I tried to picture his face

My savior, my lord

But when I prayed I seen the image from that book on the shelf

It just didn’t feel real, or maybe I was just bored

It was a double edge sword like dying when you were born

It tore me up like the pages I studied over and over

Hoping it’d click and that maybe I could think myself back in order

And so I learned it by heart, said all my prayers before bed

Grandmother spider up all night weaving that web in my head

You took me under your wing, you kept me within your reach

'till slowly I felt as dead as fish in pelican beak

A burning hell in your speech, delicate, malleable brain

I opened up like a register ready to give you change

I opened up like umbrella afraid it was gonna rain

My mother gave you a hug, my father’s hand you did shake

I put the change in the plate, you put the blood in my veins

You put the flesh in my mouth, I put my trust in your fangs

The rain came sudden

Reign came sudden

Broken chains

Kingdom’s crumbling

For giving blood in vain

Forgiven blood in vein

Ik herinner het me nog goed

Toen je op zijn beurt tegen mij zei dat niet-gelovigen zouden branden in de hel

Toen je me vertelde dat wetenschappers slechts betoverd waren

En de vragen die ik stelde waren de stem van de duivel zelf

Ik probeerde me zijn gezicht voor te stellen

Mijn redder, mijn heer

Maar toen ik bad, zag ik de afbeelding uit dat boek op de plank liggen

Het voelde gewoon niet echt, of misschien verveelde ik me gewoon

Het was een tweesnijdend zwaard, zoals sterven toen je werd geboren

Het verscheurde me, net als de pagina's die ik keer op keer bestudeerde

In de hoop dat het zou klikken en dat ik misschien weer in orde zou zijn

En dus leerde ik het uit mijn hoofd, zei al mijn gebeden voor het slapengaan

Oma spint de hele nacht wakker en weeft dat web in mijn hoofd

Je nam me onder je hoede, je hield me binnen je bereik

tot ik me langzaam zo dood voelde als een vis in de bek van een pelikaan

Een brandende hel in je spraak, delicaat, kneedbaar brein

Ik opende me als een register, klaar om je wisselgeld te geven

Ik opende me als een paraplu, bang dat het zou gaan regenen

Mijn moeder gaf je een knuffel, de hand van mijn vader heb je geschud

Ik stop het wisselgeld in de plaat, jij doet het bloed in mijn aderen

Je stopt het vlees in mijn mond, ik vertrouw op je tanden

De regen kwam plotseling

Regeren kwam plotseling

Gebroken kettingen

Koninkrijk aan het afbrokkelen

Om tevergeefs bloed te geven

Vergeven bloed in de ader