Море волнуется раз... - Красная плесень

Сара, я тебе сейчас спою песню про мою первую несчастную любовь.

Почему-то там я всех любил, а нас никто не любит.

Только это было в прошлом,

сразу я тебе ее щас спою.

Помню я тебя маленькой девочкой,

Ты прекрасна была как заря.

Ты прошла, улыбаясь приветливо,

И тебя полюбил сразу я.

Я тогда ковырялся в песочнице,

Ел мацу, ты махала ногой,

За тобой я поплелся доверчиво,

И в саду целовался с тобой.

Море волнуется раз,

Я получил в левый глаз,

Знал я, конечно, что счастье невечно,

Папа твой выследил нас.

— Знал ты, конечно, счастье невечно,

Папа мой вычислил нас.

— Я всегда знал, что он был антисемитом, твой подлый старикашка.

А вот послушай, что было дальше.

Ты будешь плакать, Сара, но не смейся.

Время шло, подросли мы немножечко,

И учиться пошли в первый класс,

Там за партой последней украдочкой

Целовались с тобою не раз,

Вот однажды уроки закончились,

И на речку пошли мы с тобой.

Настроение было прекрасное,

Но твой брат наш нарушил покой.

Море волнуется раз,

Я получил в правый глаз,

Знал я, конечно, что счастье невечно,

Братец твой вычислил нас.

— Знал ты, конечно, счастье невечно,

Братец мой вычислил нас.

— Я вычислил знаешь что?

Он у нее был7 знаешь кем?

Он у нее был в обществе

«Память», представляешь, вот семейка попалась.

Ну ладно, Сара, послушай самое

главное.

Не нервничай, Сара, прими валокардинчик.

С той поры пронеслось много времени,

И ты замужем очень давно.

Но тайком мы гуляем по-прежнему,

И тебя я люблю все равно,

Мы с тобою так часто встречаемся,

Иногда ты ночуешь со мной,

Все сильней мы друг в друга влюбляемся,

Вот что значит большая любовь.

Море волнуется раз,

Я получил между глаз,

Знал я, конечно, счастье невечно,

Муж твой застал вчера нас.

— Знал ты, конечно, счастье невечно,

Муж мой застал вчера нас.

— Сарочка, но ты не нервничай, это было в прошлом, и вообще ее звали Степанида

Андреевна, понимаешь, ну такая была женщина… А муж, кстати, подлец,

он работал то ли в КГБ, то ли в МВД, еще при Брежневе, это было давно.

Но Сара, надо валить, надо валить, здесь мы чужие люди на этом празднике жизни.

И не надо так размахивать скалкой у меня над головой, Сара.

Я люблю тебя одну.

Смотреть всем в глаза.

Sarah, ik zal een lied voor je zingen over mijn eerste ongelukkige liefde.

Om de een of andere reden hield ik van iedereen daar, maar niemand houdt van ons.

Alleen dat was in het verleden

Ik zal het nu voor je zingen.

Ik herinner me je als een klein meisje

Je was zo mooi als de dageraad.

Je kwam voorbij, vriendelijk glimlachend,

En ik werd meteen verliefd op je.

Ik snuffelde toen rond in de zandbak,

Ate matze, je zwaaide met je been,

Ik volgde je vol vertrouwen,

En kuste je in de tuin.

De zee maakt zich zorgen

Ik kwam in het linkeroog

Ik wist natuurlijk dat geluk niet eeuwig is,

Je vader heeft ons opgespoord.

- Je wist natuurlijk dat geluk niet eeuwig is,

Mijn vader heeft ons door.

'Ik heb altijd geweten dat hij een antisemiet was, je gemene oude man.

Luister nu naar wat er daarna gebeurde.

Je zult huilen, Sarah, maar lach niet.

De tijd verstreek, we groeiden een beetje op,

En ging studeren in de eerste klas,

Daar achter het bureau de laatste dief

Heb je meer dan eens gekust

Als de lessen voorbij zijn

En we gingen met jou naar de rivier.

De stemming was geweldig

Maar je broer verbrak de vrede.

De zee maakt zich zorgen

Ik heb het in mijn rechteroog

Ik wist natuurlijk dat geluk niet eeuwig is,

Je broer heeft ons door.

- Je wist natuurlijk dat geluk niet eeuwig is,

Mijn broer heeft ons door.

- Ik heb uitgerekend, weet je wat?

Hij was 7 weet je wie?

Hij was in haar gezelschap

"Geheugen", stel je voor, hier is een gezin betrapt.

Oké, Sarah, luister vooral naar

het belangrijkste.

Wees niet zenuwachtig, Sarah, neem een ​​Valocardine.

Sindsdien is er veel tijd verstreken

En je bent al heel lang getrouwd.

Maar stiekem lopen we nog steeds,

En ik hou toch van je

Jij en ik ontmoeten elkaar zo vaak

Soms slaap je met mij

We worden steeds meer verliefd op elkaar,

Dat is wat grote liefde betekent.

De zee maakt zich zorgen

Ik kwam tussen de ogen

Ik wist natuurlijk dat geluk eeuwig is,

Je man heeft ons gisteren gevonden.

- Je wist natuurlijk dat geluk niet eeuwig is,

Mijn man heeft ons gisteren betrapt.

- Sarah, maar wees niet nerveus, het was in het verleden, en in het algemeen was haar naam Stepanida

Andreevna, je begrijpt, nou, ze was zo'n vrouw ... En haar man is trouwens een schurk,

hij werkte bij de KGB of bij het ministerie van Binnenlandse Zaken, onder Brezjnev, dat was lang geleden.

Maar Sarah, we moeten gaan, we moeten gaan, hier zijn we vreemden bij deze viering van het leven.

En zwaai de deegroller niet zo over mijn hoofd, Sarah.

Ik hou van je alleen.

Kijk iedereen in de ogen.