Конченая блядь - Красная плесень

Шёл трамвай — десятый номер,

Весь обшарпанный и грязный.

Штанги от сети срывались,

Через каждые три метра.

А водитель была тёлка,

С рожей наглой и прыщавой,

Носом, сломанным и красным,

На конце сопля засохла.

Засохла, сопля!

Цвет волос, как у блондинки,

Но растут они клоками.

Плешь лишайная со вшами,

Им расти мешает сильно.

Серые глаза её,

Смотрят очень косоглазо,

На одном — бельмо большое,

А другой глядит направо.

Направо глядит!

Но в трамвай я, блядь, не сяду,

Я куплю себе газету,

А ещё журнал «Мурзилку»

И пойду посрать за угол,

За угол,

За угол…

Посрать!

Посрать!!!

Er was een tram - het tiende nummer,

Allemaal armoedig en vies.

De tralies van het net waren afgescheurd,

Elke drie meter.

En de chauffeur was een meid

Met een brutaal en pukkelig gezicht,

Neus gebroken en rood

Op het einde droogde het snot op.

Opgedroogd, snot!

Haarkleur als blond

Maar ze groeien in bosjes.

Kaalheid korstmos met luizen,

Ze worden enorm belemmerd om te groeien.

Haar grijze ogen

Ze kijken erg scheel,

Op één - een grote doorn,

De ander kijkt naar rechts.

Er goed uitzien!

Maar verdomme, ik stap niet op de tram,

Ik koop een krant voor mezelf,

En ook het tijdschrift "Murzilka"

En ik ga om de hoek schijten,

Om de hoek,

Om de hoek…

Schiet op!

Schiet op!!!