Intro - Konai

Ouça minha voz, é a chuva que cai do céu

A garoa que umedece a pele e molha não só quem pede

Hoje és a terra seca, desesperada

Que implora por sentir o toque da água, sede que não se mede

É tudo que parecemos ser por fora: terra seca, sem sentimentos

É tudo que tentamos ser e não ser

Na tentativa de corrermos de quem somos por dentro

Humanos, reféns de medo

E petricor?

Bom, é o aroma que a chuva provoca ao cair em solo seco

Minha mãe antes de eu ir embora que o mundo eu ia conquistar

Mas que eu precisava ter um pouco mais de calma, que não adiantava eu me

expressar

O acaso se encarrega de arrumar o que a gente não espera acontecer

E o tempo, sim, foi feito pra passar

E o meu eu quero passar com quem me ama

Luister naar mijn stem, het is de regen die uit de lucht valt

De motregen die de huid bevochtigt en nat maakt, niet alleen degenen die erom vragen

Vandaag ben je het droge land, wanhopig

Dat smeekt om de aanraking van water te voelen, een dorst die niet te meten is

Het is alles wat we aan de buitenkant lijken te zijn: droog land, geen gevoelens

Het is alles wat we proberen te zijn en niet te zijn

In een poging weg te rennen van wie we van binnen zijn

Mensen, gijzelaars van angst

En petrichor?

Nou, het is de geur die regen veroorzaakt als het op droge grond valt

Mijn moeder vertelde voordat ik vertrok dat ik de wereld ging veroveren

Maar dat ik wat kalmer moest zijn, dat ik er niets aan had

uitdrukken

Chance zorgt voor het oplossen van wat we niet verwachten te gebeuren

En tijd, ja, die is gemaakt om voorbij te gaan

En mezelf wil ik doorbrengen met degenen die van me houden