Lauf - Kollegah

Vom Ecksofa blättert der alte Couchstoff herunter

Perspektiven gehen am Horizont in Rauchwolken unter

Ich wisch den Staub von der Schulter, ball die Faust und steh auf

Damit mein Traum nicht dort an der nächstbesten Hauswand zerpulvert

Rauschender Pulsschlag, innerlicher Aufruhr, wie 'ne überdrehte Soundspur

Ich binde mir die Laufschuhe, sprinte danach raus zur Wohnungstür

Die Schritte hallen quiet­schend durch den Hausflur

Ich lauf, sonst krieg ich kaum Ruhe

Laufe und laufe, bis ich fast schon wie ein Dschinn fliege

Laufe, bis ich irgendwann den Kopf frei hab wie Vin Diesel

Laufe, bis ich stürze, innehalt, mich hinknie

Und in 'ne dreckige Regenpfütze seh, die mein' Blick spiegelt

Stemm mich wieder hoch, kämpf die Krämpfe nieder

Die einzige Grenze ist der Tod, ich renne wieder los

Denn mein Herz, es schlägt weiter wie Cage-Fighter

Probleme sind keine Stopp­schilder, sondern Wegweiser

Steine in den Weg aber ich lauf

Entfern mich von den feindlichen Hy­ä­nen und ich lauf

Ich vergieße Blei und keine Tränen

Lauf mich frei, auch wenn die Wege noch so steil sind

Ich bewege mich bergauf

Und egal ob Flutströme reißen, weil Monsunregen einbricht

Ob Sturmböen peitschen, als ob Urvögel kreischen

Egal ob Hagenschauer fallen und es Jahre dauert

Ich lauf weiter, halt den Fluten stand wie 'ne Hafenmauer

Mentale Power und ich lauf

Egal, wie hart ich aufschlag, ich steh auf und lauf

Bis sie eines Tages die letzten Sargnägel stecken

Und sie meine Grabrede sprechen

Ich lauf, Kapuzen im Gesicht, so wie Schutzschilder

Für die Menschen um rum nicht da, als wär ich unsichtbar

Sie sagen, diese Welt ist bunt wie Klublichter

Doch sie ist grau, wenn man sie immer nur

In S-Bahn-Scheiben durch 'nen Schmutzfilm sah

Das Leben ist wie Megan Fox, alle wollen dich ficken

Die dunklen Wolken dicht, doch ich lauf los mit stolzen Schritten

Richtung goldenes Licht, bis ich fast schwebe wie ein Shooting-Star

Feuersturm in meinem Auge so wie Jupiter

Am Tunnelende blitzt ein Hoffnungsschimmer

Ich halt Kämpferwerte hoch wie ein Boxpunktrichter

Sportliche Disziplin, Michael Jordan auf Tilidin

Hart wie Stein, starker Geist — Paranormal Activity

Lauf die Bahnschienen ab

Manchmal wirkt alles hier so schwarz wie die Nacht in 'nem Stahlminenschacht

Doch ich steh wieder auf, wie oft mich auch ein Schlag niederrafft

Ich schöpf danach wieder Kraft, mein Wille: massive Macht

Steine in den Weg aber ich lauf

Entfern mich von den feindlichen Hy­ä­nen und ich lauf

Ich vergieße Blei und keine Tränen

Lauf mich frei, auch wenn die Wege noch so steil sind

Ich bewege mich bergauf

Und egal ob Flutströme reißen, weil Monsunregen einbricht

Ob Sturmböen peitschen, als ob Urvögel kreischen

Egal ob Hagenschauer fallen und es Jahre dauert

Ich lauf weiter, halt den Fluten stand wie 'ne Hafenmauer

Mentale Power und ich lauf

Egal, wie hart ich aufschlag, ich steh auf und lauf

Bis sie eines Tages die letzten Sargnägel stecken

Und sie meine Grabrede sprechen

De oude bankstof laat los van de hoekbank

Perspectieven gaan verloren in rookwolken aan de horizon

Ik veeg het stof van mijn schouder, bal mijn vuist en sta op

Zodat mijn droom daar op de volgende beste huismuur niet verbrijzeld wordt

Haastende puls, innerlijke onrust, als een over-the-top soundtrack

Ik knoop mijn hardloopschoenen vast en sprint dan de voordeur uit

De trappen echoën piepend door de gang

Ik ren, anders rust ik bijna niet

Rennen en rennen tot ik bijna vlieg als een Djinn

Ren totdat ik mijn hoofd leeg heb zoals Vin Diesel

Ren tot ik val, stop, kniel

En kijk in een vuile plas regen die mijn blik weerkaatst

Pak me weer op, vecht tegen de krampen

De enige limiet is de dood, ik begin weer te rennen

Omdat mijn hart blijft kloppen als kooivechters

Problemen zijn geen stopborden, het zijn wegwijzers

Stenen in de weg, maar ik ren

Ga weg van de vijandige hyena's en ik zal rennen

Ik vergiet lood en geen tranen

Laat me vrij, hoe steil de paden ook zijn

Ik ga bergopwaarts

En het maakt niet uit of de getijstromen scheuren omdat de moessonregens vallen

Of het nu windstoten zijn, alsof oervogels krijsen

Ongeacht of Hagen-buien vallen en het jaren duurt

Ik blijf lopen, weersta de getijden als een havenmuur

Mentale kracht en ik ren

Hoe hard ik ook dien, ik sta op en ren weg

Tot ze op een dag de laatste spijkers in de kist leggen

En ze zeggen mijn lofrede

Ik ren met een kap, als schilden

Niet er voor de mensen om me heen, alsof ik onzichtbaar ben

Ze zeggen dat deze wereld zo kleurrijk is als clublichten

Maar ze is al grijs als je naar haar kijkt

Keek door een film van vuil in de S-Bahn ramen

Het leven is als Megan Fox, iedereen wil je neuken

De donkere wolken dik, maar ik begin te rennen met trotse stappen

Naar het gouden licht tot ik bijna zweef als een vallende ster

Vuurstorm in mijn oog evenals Jupiter

Een sprankje hoop flitst aan het einde van de tunnel

Ik houd de beoordelingen van vechters hoog als een boksrechter

Atletische discipline, Michael Jordan op Tilidin

Hard als steen, sterke geest - Paranormale activiteit

Loop over de treinsporen

Soms lijkt alles hier zo zwart als de nacht in een stalen mijnschacht

Maar ik sta weer op, hoe vaak een klap me ook neerslaat

Ik krijg daarna weer kracht, mijn wil: enorme kracht

Stenen in de weg, maar ik ren

Ga weg van de vijandige hyena's en ik zal rennen

Ik vergiet lood en geen tranen

Laat me vrij, hoe steil de paden ook zijn

Ik ga bergopwaarts

En het maakt niet uit of de getijstromen scheuren omdat de moessonregens vallen

Of het nu windstoten zijn, alsof oervogels krijsen

Ongeacht of Hagen-buien vallen en het jaren duurt

Ik blijf lopen, weersta de getijden als een havenmuur

Mentale kracht en ik ren

Hoe hard ik ook dien, ik sta op en ren weg

Tot ze op een dag de laatste spijkers in de kist leggen

En ze zeggen mijn lofrede