What Happens Now? - Kitchens Of Distinction

Draw me something,

Draw the line

connecting what we did to what happens now.

I don’t understand how we changed

not sure I’ll ever know.

It’s all circles, colliding spheres,

I closed off, chaos appears.

Once we were all smiles and plans,

and dressing up to go

playing outside playing cars,

now it’s all been tamed, I yell

«Don't stop!

Don’t leave me here!

Don’t stop.

Won’t get caught again.

You can’t go.

There’s no sense anymore.»

A tap of tears and a veil of guilt

taunt me now.

Growing growing growing gone,

years pick up speed again.

Throw me pointers,

no more jibes.

There’s this ancient knot inside my chest.

It works it’s way into my throat.

Will not let these stories out.

Refusal works, it always wins,

too much thought, too few grins.

Chorus

Free you say, free to roam,

but down below

Father, Mother, always guiding,

pointing out a world I refuse to know.

Don’t Stop!,

say it’s all OK.

You say, «Where's the ache of freedom?

Where’s the devil’s whispers?

This is the sweetest pain,

run and run and run and run.

Jump up as far as you can, shake your head

and breathe.»

Teken me iets,

Trek de grens

verbinden wat we deden met wat er nu gebeurt.

Ik begrijp niet hoe we zijn veranderd

niet zeker of ik het ooit zal weten.

Het zijn allemaal cirkels, botsende bollen,

Ik sloot af, chaos verschijnt.

Ooit waren we allemaal glimlachen en plannen,

en verkleden om te gaan

buiten spelen auto's spelen,

nu is het allemaal getemd, ik schreeuw

«Niet stoppen!

Laat me hier niet achter!

Stop niet.

Zal niet meer gepakt worden.

Je kunt niet gaan.

Het heeft geen zin meer.»

Een traan en een sluier van schuld

bespot me nu.

Groeien groeien verdwenen,

jaar weer op snelheid komen.

Geef me tips,

geen gijpen meer.

Er zit een oude knoop in mijn borst.

Het werkt zijn weg naar mijn keel.

Laat deze verhalen niet naar buiten komen.

Weigering werkt, het wint altijd,

te veel nadenken, te weinig grijns.

Refrein

Vrij zeg je, vrij om te zwerven,

maar beneden

Vader, Moeder, altijd leidend,

wijzen op een wereld die ik weiger te kennen.

Stop niet!,

zeggen dat het allemaal in orde is.

U zegt: «Waar is de pijn van de vrijheid?

Waar is het gefluister van de duivel?

Dit is de zoetste pijn,

rennen en rennen en rennen en rennen.

Spring zo ver mogelijk omhoog, schud je hoofd

en adem.»