Контрасты - ХОРС

С детства нас пичкают сказками, оттого инфантильны предельно

В этих серых локациях я сольюсь с окружающим тёмною тенью

Уйду в пустоту.

Пускай будет слышен лишь скрип качель во дворе,

Но однажды и их продадут, чтобы радость и грусть заливать было чем

Мечтаний у многих предел — это банально возможность мечтать (мечтать)

Девизы как на войне: «Никому никогда нас живыми не взять» (мы мертвы)

Норовит буквально каждый второй жизнь начать с чистого листа

Но, если пристально приглядеться, то можно заметить, что и без этого пусто там

Гармонируют эмоций контрасты на абсолютно однотонных оттенках

Несем на плечах горя балласты, для счастья ведь необходимы патенты

Со мной тишиной говорила жизнь, но я увы не понял подтекста

Покуда в забытой богами глуши и в аналогично забытых подъездах

Сквозняк по ногам из карманов да трещин, идут по рукам уже потертые вещи

Редкую слезы смывают улыбку, причину боли изнутри ни чем не излечишь

Те, кто были рождены в могиле, априори никогда не умрут

Хочешь контрастов?

В людях ищи их, но не смотри на панораму вокруг

Вороны взлетали в небо, подобно стервятникам кружили над нами,

Но мы уже небыли теми, кто бы за жизнь цеплялся зубами

Теперь я понял жизни сарказм, намеки можно увидеть везде

Пустота с тишиной совместно живут и в свой райский уголок принимают не всех

Van kinds af aan zitten we vol met sprookjes, daarom zijn ze extreem infantiel

Op deze grijze locaties zal ik samensmelten met de omringende donkere schaduw

Ik ga de leegte in.

Laat alleen het kraken van de schommel in de tuin hoorbaar zijn,

Maar op een dag zullen ze worden verkocht, zodat er iets is om te vullen met vreugde en verdriet

Dromen van velen hebben een limiet - het is een banale kans om te dromen (dromen)

Motto's zoals in oorlog: "Niemand zal ons ooit levend nemen" (we zijn dood)

Streeft er letterlijk elk tweede leven naar om helemaal opnieuw te beginnen

Maar als je goed kijkt, zie je dat het daar ook zonder dit leeg is

Emoties worden geharmoniseerd door contrasten op absoluut monochromatische tinten

We dragen ballasten op de schouders van verdriet, want patenten zijn nodig voor geluk

Het leven sprak in stilte tot me, maar helaas, ik begreep de subtekst niet

Terwijl in de wildernis vergeten door de goden en in soortgelijke vergeten portieken

Tocht op de benen door zakken en kieren, sjofele dingen gaan al door de handen

Zeldzame tranen wassen een glimlach weg, niets kan de oorzaak van pijn van binnenuit genezen

Degenen die in het graf zijn geboren, zullen nooit a priori sterven

Wil je contrasten?

Zoek ze in mensen, maar kijk niet naar het panorama rondom

Kraaien vlogen de lucht in, als gieren die boven ons cirkelden,

Maar we waren niet langer degenen die zich met hun tanden aan het leven zouden vastklampen

Nu begrijp ik het sarcasme van het leven, hints zijn overal te zien

Leegte en stilte leven samen en niet iedereen wordt geaccepteerd in hun paradijs