Avernal Gate - Khemmis

Burn the veil of heresy

Before it takes another life

Where hope dies with every dream

Ashes raining from the skies

I breathe them in to clear my head

But I choke upon the flame

A dying light to illuminate

Before I reach the end

These faded lives are all we have

To find our way through shadowed lands

We stumble on with broken backs

Holding hearts in calloused hands

A storm of lies within my head

As the waves keep crashing down

The turbid water won’t recede

And I fear that I will drown

No stars above, the creeping dark

Smothers all the lights below

This face that haunts me is my own

Upon his pallid throne

These faded lives are all we have

To find our way through shadowed lands

We stumble on with broken backs

Shielding hearts from callous hands

I cast aside the shroud

To reveal what’s underneath

The ground beneath is churning

With unblind eyes, I see oblivion beyond the gate

Beneath the tide of cinders, I accept this is my fate

Verbrand de sluier van ketterij

Voordat het nog een leven kost

Waar hoop sterft met elke droom

As regent uit de lucht

Ik adem ze in om mijn hoofd leeg te maken

Maar ik stikte in de vlam

Een uitstervend licht om te verlichten

Voordat ik het einde bereik

Deze vervaagde levens zijn alles wat we hebben

Om onze weg te vinden door schaduwrijke landen

We strompelen verder met een gebroken rug

Harten vasthouden in eeltige handen

Een storm van leugens in mijn hoofd

Terwijl de golven steeds verder neerstorten

Het troebele water trekt zich niet terug

En ik vrees dat ik zal verdrinken

Geen sterren boven, het sluipende donker

Smoort alle lichten hieronder

Dit gezicht dat me achtervolgt, is van mezelf

Op zijn bleke troon

Deze vervaagde levens zijn alles wat we hebben

Om onze weg te vinden door schaduwrijke landen

We strompelen verder met een gebroken rug

Harten beschermen tegen eeltige handen

Ik wierp de lijkwade opzij

Om te laten zien wat eronder zit

De grond eronder is aan het karnen

Met blinde ogen zie ik de vergetelheid voorbij de poort

Onder het getij van sintels, accepteer ik dat dit mijn lot is