Kicy Bidy I Bokha - Kayah

Tyle smutków!

Dróg niemało!

Tyle ostrych kamieni w stopy się wbijało!

Ileż koło uszu kul nam przeleciało!

Ile błot!

Jakie deszcze!

Ile krwawych łez jeszcze!

Ile włosów z głów, z warkoczy

rwały nam gałęzie w nocy!

Ach, wielki Boże, któryś jest w niebie,

ratuj nam życie, błagamy Ciebie!

Tyleśmy przeszli bied i niedoli!

Czy nigdy spocząć los nie pozwoli?

Jak ptaki zimą, albo ryby,

kiedy je złowi wędka czyja,

tak strach nas dręczy, zły los zabija.

Niechaj wszyscy Cyganie

przybiegną tu blisko,

jak do lasu, gdzie wielkie ognisko

i gdzie w światłach słonecznych wszystko.

Niechaj na to moje śpiewanie

wszyscy zewsząd się zejdą Cyganie,

żeby słów mych wysłuchać,

odpowiedzieć na nie.

Zoveel verdriet!

Er zijn veel wegen!

Er zaten zoveel scherpe stenen in de voeten!

Hoeveel kogels vlogen langs onze oren!

Hoeveel modder!

Wat regent het!

Hoeveel bloedige tranen nog!

Hoeveel haar van de hoofden, van de staartjes

ze scheurden onze takken 's nachts!

Ach, grote God die in de hemel zijt,

red ons leven, we smeken u!

We hebben zoveel armoede en ellende meegemaakt!

Zal het lot het nooit laten rusten?

Zoals vogels in de winter of vissen,

wanneer iemands hengel hen vangt,

dit is hoe angst ons kwelt, het slechte lot doodt ons.

Laat alle zigeuners

ze komen in de buurt

graag naar het bos, waar een groot vreugdevuur is

en waar alles in het zonlicht staat.

Laat mijn zingen ervoor

Zigeuners zullen overal vandaan komen,

om mijn woorden te horen,

beantwoord ze.