La Vague Perdue - Karkwa

Mourir martyr

J’me sens bien

À r’garder tes cheveux flotter

Dans l’air salin

Je veux quitter le sol

Me perdre dans tes yeux boussole

Et dériver jusqu’au petit matin

Fol aise

Sombrer folie

J’me sens fort

Quand je me frôle aux sables mouvants

De ton corps

Je veux quitter le sol

Me perdre dans tes yeux boussole

Et dériver jusqu’au lever des jours

Escarpés

Le temps remous

Qui nous roule

Sous les pieds

Malgré les marées du Nord

Je rêve encore

J’en veux encore

Couler douleurs

Jusqu’au flou

Je m’abandonne en vagues perdues

Sur ta joue

Je veux te voir sourire

Grimper dans tes mains navire

Et me laisser filer jusqu’au matin

Fol aise

Réveil devant

Qui ravive mes braises

Que le diable nous attende au port

Je rêve encore

J’en veux encore

Couler douleurs

Jusqu’au flou

Mourir martyr

Je m’en fous

Een martelaar sterven

ik voel mij goed

Je haar zien zweven

In de zoute lucht

Ik wil van de grond af

Verlies mezelf in je kompasogen

En drijven tot het ochtendgloren

gek gemak

zinken waanzin

ik voel me sterk

Als ik tegen drijfzand poets

van je lichaam

Ik wil van de grond af

Verlies mezelf in je kompasogen

En drijven tot het ochtendgloren

Stijl

De turbulente tijd

wie rolt ons?

onder de voeten

Ondanks de noordelijke getijden

ik droom nog steeds

ik wil meer

zinkende pijnen

Tot de vervaging

Ik geef me over in verloren golven

Op je wang

Ik wil je zien lachen

Klim in uw handen schip

En laat me wegglippen tot de ochtend

gek gemak

klok vooraan

Wie doet mijn sintels weer oplaaien?

Moge de duivel op ons wachten in de haven

ik droom nog steeds

ik wil meer

zinkende pijnen

Tot de vervaging

Een martelaar sterven

kan me niet schelen