Город - КАПА, DaБо

Жизнь дорожает, город растет, как на дрожжах

Все понимают, что ходят по лезвию ножа

Некуда бежать, жизнь, как счетчик километража

В сердце пожар, суетой в тиски зажат

Колокол бьет набат, я знаю эти улицы

От сухой Самарки до поляны Фрунзе

Мурки ждут принца, им щелкнуло за тридцать

Теперь эта война с морщинами на лицах видна

Этот город облез, как шелудивый пес

В его глазах страх и немеренно слез

Центр закатан в стекло, но внутри грязь

Все решает бабло, как бы на дно не попасть

Помню времена, когда цена была четвертак

Старое кафе, шапито, Гагарина парк

Полумрак районов, огни неонов

Синие рожи трутся у павильонов

Я еду со Стара-Загора вырубить короб

Короб, короб, короб, короб…

Пацаны за забором помнят свой город

Город, город, город, город…

Он ломает любого, кто дает ему повод

Повод, повод, повод, повод…

Этот город пронзает холод

Пацаны суетят, пытаясь утолить голод

Смерть нас найдет по месту прописки

Я бегу от городской тоски из этого капкана

Я бегу на поиски коробухи плана

Мотор к центру за две сотыги

Плеер на репите крутит треки Бигги

Пролетаю мимо стеклянных новостроек

Теряю время в пробках, но остаюсь спокоен

Коммерсы город рвут на части

Мусора сажают тех, кто не причастен

Мой дружище бежал от жизни нищей

Итог — КЗ на три меченые тыщи

Нулевой баланс, утечка капитала —

Это в прошлом, еду мимо игрового зала

Все стало другим и не будет прежним

Будто в ручке опустел стержень

Этот город держит меня в своих объятьях

Этот город дал жизнь мне и моим братьям

Я еду со Стара-Загора вырубить короб

Короб, короб, короб, короб…

Пацаны за забором помнят свой город

Город, город, город, город…

Он ломает любого, кто дает ему повод

Повод, повод, повод, повод…

Het leven wordt duurder, de stad groeit met sprongen

Iedereen begrijpt dat ze op het scherpst van de snede lopen

Nergens om te rennen, het leven is als een kilometerteller

Er is een vuur in het hart, ijdelheid is geklemd in een bankschroef

De bel gaat, ik ken deze straten

Van droge Samarka tot de open plek van Frunze

Murka's wachten op de prins, het klikte voor dertig

Nu is deze oorlog met rimpels op de gezichten zichtbaar

Deze stad is armoedig als een schurftige hond

In zijn ogen is er angst en onmetelijke tranen

Het midden is opgerold in glas, maar er zit vuil in

Alles wordt bepaald door de buit, hoe je ook naar de bodem gaat

Denk aan de tijden dat de prijs een kwart was

Oud café, tent, Gagarin-park

Schemerwijken, neonlichten

Blauwe gezichten wrijven tegen de paviljoens

Ik ga van Stara Zagora om de doos om te hakken

Doos, doos, doos, doos...

De jongens achter het hek herinneren zich hun stad

Stad, stad, stad, stad...

Hij breekt iedereen die hem een ​​reden geeft

Reden, reden, reden, reden...

Deze stad doorboort de kou

De jongens maken ruzie, proberen hun honger te stillen

De dood vindt ons op de plaats van registratie

Ik ren weg van de stad en verlang naar deze val

Ik ren op zoek naar een plandoos

Motor naar het centrum in tweehonderd

De speler op repeat speelt de nummers van Biggie af

Ik vlieg langs de glazen gebouwen

Ik verlies tijd in files, maar blijf kalm

De handel verscheurt de stad

Afval wordt opgesloten door degenen die er niet bij betrokken zijn

Mijn vriend vluchtte uit het leven van een bedelaar

Het resultaat is een kortsluiting voor drie gemarkeerde duizend

Nulbalans, kapitaalvlucht —

Het is verleden tijd, ik rijd langs de speelkamer

Alles is veranderd en zal niet meer hetzelfde zijn

Alsof de staaf leeg was in de pen

Deze stad houdt me in zijn armen

Deze stad gaf leven aan mij en mijn broers

Ik ga van Stara Zagora om de doos om te hakken

Doos, doos, doos, doos...

De jongens achter het hek herinneren zich hun stad

Stad, stad, stad, stad...

Hij breekt iedereen die hem een ​​reden geeft

Reden, reden, reden, reden...