Keine Wegspur, nichts zu sehen - Kante

My love is as a fever, longing still

For that which longer nurses the disease

Feeding on that which does preserve the ill

Uncertain sickly appetite to please

My reason, the physician to my love

Angry that his prescriptions are not kept

Has left me, and I desperate now approve

Desire is death, which physic did except

Past cure I am, now reason is past care

And frantic-mad with evermore unrest

My thoughts and my discours as madmen’s are

At random from the truth vainly xpressed

For I have sworn thee fair, and thought thee bright

Who art as black as hell, as dark as night

For I have sworn thee fair, and thought thee bright

Who art as black as hell, as dark as night

Mijn liefde is als een koorts, nog steeds verlangend

Voor datgene wat de ziekte langer verzorgt

Voedend met dat wat de zieken in leven houdt

Onzekere ziekelijke eetlust om te behagen

Mijn reden, de arts van mijn liefde

Boos dat zijn voorschriften niet worden nagekomen

Heeft me verlaten, en ik keur het nu wanhopig goed

Verlangen is dood, wat de natuurkunde deed behalve

Voorbij genezen ben ik, nu is rede voorbij zorg

En gek van steeds meer onrust

Mijn gedachten en mijn discours zijn als die van gekken

Willekeurig uit de waarheid vergeefs uitgedrukt

Want ik heb je schoon gezworen en dacht dat je slim was

Die zo zwart als de hel zijn, zo donker als de nacht

Want ik heb je schoon gezworen en dacht dat je slim was

Die zo zwart als de hel zijn, zo donker als de nacht