Kælan Mikla - Kælan Mikla

Ég var eitt sinn barn, alveg eins og þið

En myrkrið gleypti mig alla

Lét mig falla í nýstingskalt tómið

Fraus, en nú er ég laus

Ég er rödd sem var bæld niður í hundruði ára

Af kuldanum kvödd í holdgervi tára

Kökkul í háls, en nú er ég frjáls

Og ég frýs ykkar brothættu sálir

Er ég rís upp úr öldunum, hál eins og ís

Brjáluð og brýst út í brimkenndan dans

Ég er ekki lengur hans

Ég er Kælan Mikla

Komin á kreik, í kvikyndisleik

Gerð til að kvelja, meðal manna dvelja

Er ég frysti, rist´ykkur á hol

Mála bjarta veröld ykkar svarta

Ég er kveðskapur brotinna hjarta

Ég er Kælan Mikla

Ég er Kælan Mikla

Ik was ooit een kind, net als jij

Maar de duisternis slokte me allemaal op

Laat me in de frisse, lege kou vallen

Bevroren, maar nu ben ik vrij

Ik ben een stem die al honderden jaren onderdrukt is

Van de kou afscheid genomen in het vlees van tranen

Koekoek in de nek, maar nu ben ik vrij

En ik bevries je kwetsbare zielen

Terwijl ik oprijst uit de golven, glibberig als ijs

Gek en barst uit in een surfachtige dans

ik ben niet meer van hem

ik ben cool cool

Aangekomen op een kreek, in een vlammenspel

Gemaakt om te kwellen, onder de mensen wonen

Als ik het vries, heb ik mijn keel gekrabd

Verf je heldere wereld zwart

Ik ben een gedicht van een gebroken hart

ik ben cool cool

ik ben cool cool