Ætli það sé óhollt að láta sig dreyma - Kælan Mikla

Svífa svartir svanir

Sínum vængjum á

Yfir háar hæðir

Og hæðast að mér

-þeir spurðu mig, mín kæra

Hvurslags vængi ég bæri

Á berum herðum mér

Þeir sögðu mér að fljúga

Vífa svartir svanir

Sínum vængjum á

Yfir háar hæðir

Og hæðast að mér

-þeir spurðu mig, mín kæra

Hvurslags vængi ég bæri

Á berum herðum mér

Herðum mér

Þeir sögðu mér að fljúga

Svo ég flaug og sá þá aldrei aftur

En ég heyrði þeirra hæðnis hlátur

Bergmála í björgunum

Sem voru það síðasta sem ég sá

Síðasta sem ég sá

Þú þarft ekki spítt eða kókaín, elskan mín

Reyktu mig, sleiktu mig, mölvaðu og snortaðu

Settu í skeið og bræddu mig og sprautaðu mér í þig og finndu hvað ég tek mikið

pláss

Finndu fyrir sprengingunni inní þér, ástin mín, hvernig þú stækkar og líkaminn

þolir ekki meir

Svo þú springur og jörðin er hringur, sem þú vefur þig utan um

Og lekur milli steinanna, fyrir aftan bar 11

Og þú faðmar alla jörðina og þú finnur loksins fyrir þessari hamingju

Þetta er það sem ég kalla gleði

En ég ber þennan dóm, og ég lækka minn róm

Og ég man fyrst þegar ég fæddist

Ég er frumburður og einkabarn nýs hugmyndaheims

Eins og kommúnismi er ég falleg hugsun en ég verð aldrei að raunveruleika

Í almyrkvuðum hellum

Ég ríkjum ræð og drottna

Ég sé mig sjálfa rotna og

Í eigin svita og táraflóði sit ég bara og blotna

Ég nærist á þeim lífverum

Sem sína mér ekki lotningu

Hver elskar ekki sína eigin drottningu?

Hver elskar ekki sína eigin drottningu?

Sína eigin drottningu

Í dauða djúpum

Dreka drunum

Drýp ég dögg

Í sárum mínum

Og syndaflóði

Flýt ég um

Blóði borin

Brýt ég bein mín

Bráðum kemur sólin

Ég veit að raunveruleikinn er þarna einhversstaðar

En ég kemst ekki nær og ég er búin að reyna

Ætli það sé óhollt að láta sig dreyma?

Í dauða djúpum

Dreka drunum

Drýp ég dögg

Í sárum mínum

Og syndaflóði

Flýt ég um

Blóði borin

Brýt ég bein mín

Bráðum kemur sólin

Bráðum kemur sólin

Sólin

Bráðum kemur sólin

Sólin

Zweven zwarte zwanen

Zijn vleugels aan

Over hoge heuvels

En lach me uit

-ze vroegen me, mijn liefste

Wat voor vleugels heb ik?

Op mijn blote schouders

Ze zeiden dat ik moest vliegen

Wuivende zwarte zwanen

Zijn vleugels aan

Over hoge heuvels

En lach me uit

-ze vroegen me, mijn liefste

Wat voor vleugels heb ik?

Op mijn blote schouders

Draai me vast

Ze zeiden dat ik moest vliegen

Dus ik vloog en zag ze nooit meer

Maar ik hoorde hun spottend gelach

Echo's in de rotsen

Welke waren het laatste wat ik zag?

Laatst zag ik

Je hebt geen spuug of cocaïne nodig, mijn liefste

Rook me, lik me, sla me en raak me aan

Doe een lepel in en smelt me ​​en injecteer me in jou en vind wat ik veel neem

ruimte

Voel de explosie in jou, mijn liefste, hoe je groeit en je lichaam

kan niet langer staan

Dus je explodeert en de aarde is een cirkel, waar je jezelf omheen weeft

En lekt tussen de rotsen, achter bar 11

En je omarmt de hele aarde en je voelt eindelijk dit geluk

Dit noem ik vreugde

Maar ik draag dit oordeel, en ik demp mijn stem

En ik herinner me voor het eerst toen ik werd geboren

Ik ben de eerstgeborene en enige kind van een nieuwe wereld van ideeën

Net als het communisme ben ik een mooie denker, maar ik zal nooit werkelijkheid worden

In volledig donkere grotten

ik heers en heers

Ik zie mezelf rotten en

In mijn eigen zweet en tranen zit ik gewoon en word nat

Ik voed me met die organismen

Wat mij niet vereert

Wie houdt er niet van zijn eigen koningin?

Wie houdt er niet van zijn eigen koningin?

Zijn eigen koningin

In de diepten van de dood

Drakendrums

Ik zal dauw laten druipen

In mijn wonden

en de overstroming

ik heb haast

Bloed gedragen

Ik breek mijn botten

De zon komt eraan

Ik weet dat de realiteit ergens is

Maar ik kan niet dichterbij komen en ik heb het geprobeerd

Denk je dat dromen ongezond is?

In de diepten van de dood

Drakendrums

Ik zal dauw laten druipen

In mijn wonden

en de overstroming

ik heb haast

Bloed gedragen

Ik breek mijn botten

De zon komt eraan

De zon komt eraan

De zon

De zon komt eraan

De zon