'Til the Ground Disappears - Kadinja

Seeking the last open wound

Along my trophy scars

(I'm going under)

I’m going under the deafening crowd

Swallowed by my self emptiness

I was waiting for going through something

Through the eternal doors

And outside as always i’m loosing my senses

I let myself into the grey of the stone

Until the ground disappears

(Disappears)

And i know that you’re looking at me

Like a stifling social network

Sticks the city like sweat

No place to hide when I need one

No one to talk when I’m done

(Talk when I’m done)

Today

Buildings are like cliffs

And the street is a raging sea

My legs shake for each reckless step

Today

Windows hide lands I cannot reach

But I know, I know the face of the world

Cries behind every closed doors

Despite of my fear I keep smiling

(So please)

So please, believe me

I was waiting for going through something

Through the eternal doors

And outside as always i’m loosing my senses

I let myself into the grey of the stone

Until the ground disappears

(Disappears)

And i know that you’re looking at me

Yesterday I died under the screaming spotlights

Sublimate by sorrow

Among the walking deads

Where the streams converge

And the dragons spat water

On the pavement

Op zoek naar de laatste open wond

Langs mijn trofee-littekens

(Ik ga onder)

Ik ga onder de oorverdovende menigte

Opgeslokt door mijn zelfleegte

Ik wachtte tot ik iets meemaakte

Door de eeuwige deuren

En buiten zoals altijd verlies ik mijn zintuigen

Ik liet mezelf in het grijs van de steen

Tot de grond verdwijnt

(Verdwijnt)

En ik weet dat je naar me kijkt

Als een verstikkend sociaal netwerk

Plakt de stad als zweet

Geen plek om me te verstoppen als ik er een nodig heb

Niemand om te praten als ik klaar ben

(Praat als ik klaar ben)

Vandaag

Gebouwen zijn als kliffen

En de straat is een woeste zee

Mijn benen trillen bij elke roekeloze stap

Vandaag

Windows verbergt landen die ik niet kan bereiken

Maar ik weet het, ik ken het gezicht van de wereld

Huilt achter elke gesloten deuren

Ondanks mijn angst blijf ik lachen

(Dus alsjeblieft)

Dus alsjeblieft, geloof me

Ik wachtte tot ik iets meemaakte

Door de eeuwige deuren

En buiten zoals altijd verlies ik mijn zintuigen

Ik liet mezelf in het grijs van de steen

Tot de grond verdwijnt

(Verdwijnt)

En ik weet dat je naar me kijkt

Gisteren stierf ik onder de schreeuwende schijnwerpers

Sublimeren door verdriet

Onder de wandelende doden

Waar de stromen samenkomen

En de draken spuwden water

Op de stoep