Episteme Part II - Kadinja

Spheres bowing down to your name

Here, and you’re juste here

And you’re just here smiling

Is death a passion to you?

Am I the substance?

Of a Good for an Evil?

The insult of frustrations

Surrounded by fabrics

On enslaved bodies

Time by showing itself scares me

and I forgot myself in your eyes

I don’t exist

Some visions running on burnished grounds

On those mirrors pushing me back and forth

Reflections out of reach out of time

On those mirrors pushing me out

Am I myself?

Am I cursed?

And you’re just here smiling

On those mirrors

Pushing me out

Precious pain

You’ve given me face

Am I cursed?

Am I myself?

Into the fibre, the flesh

United in a shout, a shriek of rage

Shattering on this glint

I don’t exist

Some visions running

And you’re just here smiling

I don’t exist

Some visions running on burnished grounds

On those mirrors pushing me back and forth

Reflections out of reach out of time

On those mirrors pushing me out

Am I myself?

Am I cursed?

And you’re just here smiling

On those mirrors

Pushing me out

Precious pain

You’ve given me face

Bollen die buigen voor je naam

Hier, en je bent hier gewoon

En je bent hier gewoon aan het lachen

Is de dood een passie voor jou?

Ben ik de substantie?

Van een goed voor een kwaad?

De belediging van frustraties

Omgeven door stoffen

Op tot slaaf gemaakte lichamen

Tijd door zichzelf te laten zien maakt me bang

en ik vergat mezelf in jouw ogen

Ik besta niet

Sommige visioenen draaien op gepolijst terrein

Op die spiegels die me heen en weer duwen

Reflecties buiten bereik buiten tijd

Op die spiegels die me naar buiten duwen

Ben ik mezelf?

Ben ik vervloekt?

En je bent hier gewoon aan het lachen

Op die spiegels

Mij ​​eruit duwen

Kostbare pijn

Je hebt me een gezicht gegeven

Ben ik vervloekt?

Ben ik mezelf?

In de vezel, het vlees

Verenigd in een schreeuw, een schreeuw van woede

Verpletterend op deze glinstering

Ik besta niet

Enkele visioenen lopen

En je bent hier gewoon aan het lachen

Ik besta niet

Sommige visioenen draaien op gepolijst terrein

Op die spiegels die me heen en weer duwen

Reflecties buiten bereik buiten tijd

Op die spiegels die me naar buiten duwen

Ben ik mezelf?

Ben ik vervloekt?

En je bent hier gewoon aan het lachen

Op die spiegels

Mij ​​eruit duwen

Kostbare pijn

Je hebt me een gezicht gegeven