Juodos Gulbės - Jurga

Naktį miego vidury

Gulbės trys

Juodos leidžiasi žemyn.

Gėla, baimė, neviltis

Juk žinojau — jos sugrįš

Tais pačiais klaidžiais keliais

Jų akių nežinioje

Lyg rūke

Rasiu paklydusias viltis.

Kaip maži mieli vaikai

Atvirais šiltais delnais

Jos namus man sugrąžins

Tyliai medį apkabink

Savo skausmą atiduok

Žemei, orui, debesims

Nerimo naktį

Net jei tunelio gale

Tau pamirš įjungti šviesą

Mano broli, tik neverk —

Žiburiu gal gimei tu būti kitam

Tiktai aidas iš toli

Ir viltis —

Gal trys gulbės nebegrįš

Sklaidos nerimo pūkai

Nepastebimai lengvai

Mėnuo žiūri į akis

Tyliai medį apkabink

Savo skausmą atiduok

Žemei, orui, debesims

Nerimo naktį

Net jei tunelio gale

Tau pamirš įjungti šviesą

Mano broli, tik neverk —

Žiburiu gal gimei tu būti kitam

Midden in de nacht slapen

zwanen drie

Zwarten gaan ten onder.

Zoetheid, angst, wanhoop

Ik wist dat ze terug zouden komen

Op dezelfde verkeerde wegen

In de onwetendheid van hun ogen

zoals mist

Ik vond mijn verloren hoop.

Als kleine schattige kinderen

Met open warme handpalmen

Haar huis zal aan mij worden teruggegeven

Knuffel de boom rustig

Geef je pijn op

Aarde, lucht, wolken

Angstige nacht

Zelfs als aan het einde van de tunnel

Je vergeet het licht aan te doen

Mijn broer, huil gewoon niet -

Ik ben misschien geboren om een ​​ander te zijn

Even een echo uit de verte

En hoop -

Misschien zullen drie zwanen niet terugkeren

Verspreid angst pluisjes

Onopvallend gemakkelijk

De maan kijkt in zijn ogen

Knuffel de boom rustig

Geef je pijn op

Aarde, lucht, wolken

Angstige nacht

Zelfs als aan het einde van de tunnel

Je vergeet het licht aan te doen

Mijn broer, huil gewoon niet -

Ik ben misschien geboren om een ​​ander te zijn