My Silks And Fine Array - Julie Covington

My silks and fine array

My smiles and languish’d air

By love are driv’n away

And mournful lean despair

Brings me yew to deck my grave

Such end true lovers have

His face is fair as heaven

When springing buds unfold

O why to him was’t given

Whose heart is wintry cold wintry cold

Bring me an axe and spade

Bring me a winding sheet

When I my grave have made

Let winds and tempests beat

Then down down I lay cold cold as clay

True love doth pass away

Mijn zijde en fijne kleding

Mijn glimlach en kwijnende lucht

Door liefde worden verdreven

En treurige magere wanhoop

Brengt me taxus om mijn graf te dekken

Zo'n einde hebben echte geliefden

Zijn gezicht is zo schoon als de hemel

Wanneer verende knoppen zich ontvouwen

O waarom hem niet werd gegeven

Wiens hart is winterkoude winterkoude

Breng me een bijl en een schop

Breng me een opwindlaken

Toen ik mijn graf heb gemaakt

Laat winden en stormen slaan

Toen beneden lag ik koud, koud als klei

Ware liefde gaat voorbij