Une vie à la montre - Judith

Je marche sans trop savoir telle une horloge détraquée,

Je soulève les regards, j'évoque la perpétuitée,

Mon esprit comme focus d’un appareil photo bas de gamme,

J’sais pas de quoi demain sera fait, rien d’annoter dans mon programme,

Il y a peut-être du sable qui se déverse dans ma tête,

Vérifier bien docteur car je voudrais que sa s’arrête,

Un sablier à taille humaine,

ça expliquerait mon âme en peine,

J’accepterais tout les traitements.

Le temps que l’on prend,

Celui que l’on se laisse,

Le temps que l’on attend,

Et celui qui nous presse,

J’ai beau me raisonner je lui en veux encore,

Si il n’y avait pas ses heures qui sonne la mise à mort,

Si l’on perdait le fil censer régler nos vies,

Reviendrait-il quand même

Un jour après la nuit?

On se contraint pour vivre on croit que parce que l’on souffre, on mérite,

mais rien ne nous en empêche puisque cette culpabilité que l’on hérite,

Mon Dieu tu n’avais pas mieux comme cadeau de bienvenue?

J’te parle pas d’un fardeau, mais d’un gâteau bien entendu,

Profiter de l’instant tu parle d’une philosophie!

Carpe Diem, j’connais pas, je connais que la carpe farcie,

A chaques nouvelles respirations,

Il y a quelque chose qui ne tourne pas rond,

Même quand je dors docteur,

Je compte les moutons

Le temps que l’on prend,

Celui que l’on se laisse,

Le temps que l’on attend,

Et celui qui nous presse,

J’ai beau me raisonner,

Je lui en veux encore,

S’il n’y avais pas ses heures qui sonnent la mise à mort,

Si l’on perdait le fil censer régler nos vies,

Reviendrait-il quand même un jour après la nuit?

Je m’enfuie dans mes rêves et je le fais sentir,

Je sais bien que j’en crève de cette vie à la montre (cette vie à la montre),

(un, deux, trois, quatre)

Au temps qui nous prend, toi qui nous dépossède,

Toi qui t’en obsède,

Mais qui jamais ne ment,

J’ai beau me raisonner,

Oui je t’en veux encore,

Si il n’y avais pas ces heures qui sonnent

mise à mort,(encore)

Si l’on perdait le fil censer régler nos vies,

Reviendrait-il quand même un jour près la nuit?

Au temps qui nous prend … X3

Ik loop onbewust als een kapotte klok,

Ik kijk omhoog, ik praat over eeuwigheid,

Mijn geest als de focus van een low-end camera,

Ik weet niet wat morgen zal brengen, niets te annoteren in mijn programma,

Er kan zand in mijn hoofd stromen,

Raadpleeg de dokter want ik wil dat dit stopt,

Een zandloper op mensenmaat,

dat zou mijn zielenkwelling verklaren,

Ik zou elke behandeling accepteren.

De tijd die we nemen,

Degene die we onszelf laten,

De tijd dat we wachten,

En wie ons aanspoort,

Het maakt niet uit hoe ik met mezelf redeneer, ik heb nog steeds een hekel aan hem,

Als het niet voor zijn uren was die het doden treft,

Als we de draad zouden verliezen die verondersteld wordt ons leven te reguleren,

Zou hij nog terugkomen?

Een dag na nacht?

We dwingen onszelf om te leven, we geloven dat we, omdat we lijden, verdienen,

maar niets verhindert ons om dit te doen, aangezien deze schuld die we erven,

God, had je geen beter welkomstgeschenk?

Ik heb het niet met jou over een last, maar over een taart natuurlijk,

Geniet van het moment dat je spreekt van een filosofie!

Carpe Diem, ik weet het niet, ik ken alleen opgezette karpers,

Met elke nieuwe ademhaling,

Er is iets mis,

Zelfs als ik slaap dokter,

Ik tel de schapen

De tijd die we nemen,

Degene die we onszelf laten,

De tijd dat we wachten,

En wie ons aanspoort,

Hoewel ik met mezelf redeneer,

Ik neem het hem nog steeds kwalijk,

Als het niet voor zijn uren was die de doodsklok luiden,

Als we de draad zouden verliezen die verondersteld wordt ons leven te reguleren,

Zou hij dag na nacht nog terugkomen?

Ik ren weg in mijn dromen en ik laat het voelen,

Ik weet dat ik doodga aan dit horlogeleven (dit horlogeleven),

(een twee drie vier)

In de tijd die ons kost, jij die ons onteigent,

jij die er geobsedeerd door bent,

Maar wie liegt nooit,

Hoewel ik met mezelf redeneer,

Ja ik wil je nog steeds

Als het niet voor die uren waren die toeslaan

(opnieuw) doden

Als we de draad zouden verliezen die verondersteld wordt ons leven te reguleren,

Zou hij op een dag tegen de nacht nog terugkomen?

In de tijd die ons kost... X3