Lands of Make Believe - Josie Charlwood

I’ll open the door just as you walk away

«Please won’t you stay?»

you’ll hear me say

Don’t you remember the days we had so much to say but we’d sit in silence anyway

Through the wind and the trees, the lands of make believe you’d

Say you would listen to me and it would help you get through

All the birds and the bees, the tiny shiny things in

Your eyes when you looked at me

They always made me believe

I don’t remember a day when I let everything change

I thought I’d always known best

But you looked into the sun and I watched you become

Just so much brighter than anyone

Through the wind and the trees, the lands of make believe you’d

Say you would listen to me and it would help you get through

All the birds and the bees, the tiny shiny things in

Your eyes when you looked at me

They always made me believe

So I said «There's something that I think you should know;

When you turn to leave it brings me so much pain to watch you go and

Somewhere between all the birds and the bees and all our make believe

And the wind in the trees you became everything to me»

When I opened my eyes I did not recognise the look on your face

And well there used to be days when we had nothing to say

But this silence now is not the same.

Then you said «Your whole life is a lie, your stars will never shine and

Your sun was never that bright, well maybe I don’t have time

To see the world through your eyes»

And I said «But all the birds and the bees, the tiny shiny things in

Your eyes when you looked at me

Did they mean nothing at all?»

I set myself up to fall

I opened the door just as you walked away

«Please won’t you stay,» you’d hear me say.

Ik open de deur net als jij wegloopt

"Blijf je alsjeblieft niet?"

je zult me ​​horen zeggen

Herinner je je de dagen niet meer dat we zoveel te zeggen hadden, maar dat we toch stil zouden zitten

Door de wind en de bomen, de landen van doen geloven dat je zou

Stel dat je naar me zou luisteren en dat het je zou helpen erdoorheen te komen

Alle vogels en de bijen, de kleine glimmende dingen in

Je ogen toen je naar me keek

Ze lieten me altijd geloven

Ik kan me geen dag herinneren waarop ik alles liet veranderen

Ik dacht dat ik het altijd het beste had geweten

Maar je keek in de zon en ik zag je worden

Net zo veel helderder dan wie dan ook

Door de wind en de bomen, de landen van doen geloven dat je zou

Stel dat je naar me zou luisteren en dat het je zou helpen erdoorheen te komen

Alle vogels en de bijen, de kleine glimmende dingen in

Je ogen toen je naar me keek

Ze lieten me altijd geloven

Dus ik zei: «Er is iets dat u volgens mij moet weten;

Als je je omdraait om te vertrekken, doet het me zoveel pijn om je te zien gaan en

Ergens tussen alle vogels en de bijen en al onze doen geloven

En de wind in de bomen, je werd alles voor mij»

Toen ik mijn ogen opendeed, herkende ik de blik op je gezicht niet

En er waren dagen dat we niets te zeggen hadden

Maar deze stilte is nu niet hetzelfde.

Toen zei je: "Je hele leven is een leugen, je sterren zullen nooit schijnen en"

Je zon was nog nooit zo helder, nou misschien heb ik geen tijd

Om de wereld door jouw ogen te zien»

En ik zei: "Maar alle vogels en de bijen, de kleine glimmende dingen in"

Je ogen toen je naar me keek

Betekenden ze helemaal niets?»

Ik heb mezelf ingesteld om te vallen

Ik opende de deur net toen je wegliep

'Blijf je alsjeblieft niet,' zou je me horen zeggen.