Sanctuary - Joshua Kadison

A row of love broke it seems

spillng all our precious dreams

among the jagged fragments

and all the space between

we stood in awe of this sacred scene.

Wondered what it all could mean.

We watched vague confusion

at the working of the great unseen.

To the timeless sound of shattering

we saw the fragments of our universe scattering.

Sounded like an angel singing somewhere.

Sounded like ann angel singing,

«Sanctuary, sanctuary.

Let me be your sanctuary.

Sanctuary, sanctuary.

Let me be your sanctuary.

When you cannot find the light

of your own shining star

I will (let me) help you to remember

who you truly are.

who you truly are.

Let me be your sancturay.»

I broke down, lost myself.

In the end I can´t blame anybody else, no.

Visions called but I send them all away.

Looked in the water, what did I see?

Glimmers of my own mystery.

I tried to introduce myself

but I could not find the words to say.

As I gazed into his countenace

so amazed the wreckage so immense.

Sounded like an angel singing somewhere.

Sounded like ann angel singing,

«Sanctuary, sanctuary.

Let me be your sanctuary.

Sanctuary, sanctuary.

Let me be your sanctuary.

When you cannot find the light

of your own shining star

I will (let me) help you to remember

who you truly are.

who you truly are.

Let me be your sancturay.»

Een rij van liefde is gebroken, zo lijkt het

al onze kostbare dromen verspillen

tussen de gekartelde fragmenten

en alle ruimte ertussen

we stonden vol ontzag voor dit heilige tafereel.

Ik vroeg me af wat het allemaal zou kunnen betekenen.

We zagen vage verwarring

bij de werking van het grote ongeziene.

Naar het tijdloze geluid van verbrijzeling

we zagen de fragmenten van ons universum uiteenspatten.

Klonk als een engel die ergens zong.

Klonk als Ann Angel zingen,

«Heiligdom, heiligdom.

Laat mij je heiligdom zijn.

Heiligdom, heiligdom.

Laat mij je heiligdom zijn.

Wanneer je het licht niet kunt vinden

van je eigen stralende ster

Ik zal (laat me) je helpen om te onthouden

wie je werkelijk bent.

wie je werkelijk bent.

Laat mij uw heiligdom zijn.»

Ik brak, verloor mezelf.

Uiteindelijk kan ik niemand anders de schuld geven, nee.

Visioenen belden, maar ik stuur ze allemaal weg.

Ik keek in het water, wat zag ik?

Glimmen van mijn eigen mysterie.

Ik heb geprobeerd mezelf voor te stellen

maar ik kon de woorden niet vinden om te zeggen.

Terwijl ik in zijn gezicht staarde

zo verbaasd over het wrak zo immens.

Klonk als een engel die ergens zong.

Klonk als Ann Angel zingen,

«Heiligdom, heiligdom.

Laat mij je heiligdom zijn.

Heiligdom, heiligdom.

Laat mij je heiligdom zijn.

Wanneer je het licht niet kunt vinden

van je eigen stralende ster

Ik zal (laat me) je helpen om te onthouden

wie je werkelijk bent.

wie je werkelijk bent.

Laat mij uw heiligdom zijn.»