Coro dos caídos - José Afonso

Canta bichos da treva e da aparência

Na absolvição por incontinência

Cantai cantai no pino do inferno

Em Janeiro ou em maio é sempre cedo

Cantai cardumes da guerra e da agonia

Neste areal onde não nasce o dia

Cantai cantai melancolias serenas

Como o trigo da moda nas verbenas

Cantai cantai guizos doidos dos sinos

Os vossos salmos de embalar meninos

Cantai bichos da treva e da opulência

A vossa vil e vã magnificência

Cantai os vossos tronos e impérios

Sobre os degredos sobre os cemitérios

Cantai cantai ó torpes madrugadas

As clavas os clarins e as espadas

Cantai nos matadouros nas trincheiras

As armas os pendões e as bandeiras

Cantai cantai que o ódio já não cansa

Com palavras de amor e de bonança

Dançai ó parcas vossa negra festa

Sobre a planície em redor que o ar empesta

Cantai ó corvos pela noite fora

Neste areal onde não nasce a aurora

Zingt van duisternis en uiterlijk

In de vrijspraak voor incontinentie

Zing, zing op de speld van de hel

In januari of in mei is het altijd vroeg

Zing scholen van oorlog en doodsangst

In dit zand waar de dag niet wordt geboren

Zing zingen serene melancholie

Zoals modieuze tarwe in verbena's

Zing, zing, gekke klokken bellen

Jouw pakpsalmen voor jongens

Zing wezens van duisternis en weelde

Uw verachtelijke en ijdele pracht

Zing je tronen en rijken

Over de ballingen op de begraafplaatsen

Zing, zing, oh onhandige dageraad

De clubs, de bugels en de zwaarden

Zing in de slachthuizen in de loopgraven

De wapens, de hangers en de vlaggen

Zing, zing die haat niet langer vermoeit

Met woorden van liefde en bonança

Dans, jullie, je zwarte feest

Op de vlakte waar de lucht stinkt

Zing, oh kraait door de nacht

In dit zand waar de dageraad niet opkomt