Soledad - Jorge Drexler, Maria Rita

Soledad aquí están mis credenciales

Vengo llamando a tu puerta desde hace un tiempo

Creo que pasaremos juntos temporales

Propongo que tú y yo nos vayamos conociendo

Aquí estoy, te traigo mis cicatrices

Palabras sobre papel pentagramado

No te fijes mucho en lo que dicen

Me encontrarás en cada cosa que he callado

Ya pasó, ya he dejado que se empañe

La ilusión de que vivir es indoloro

Qué raro que seas tú quien me acompañe, soledad

A mi que nunca supe bien cómo estar solo

Soledad aquí están mis credenciales

Vengo llamando a tu puerta desde hace un tiempo

Creo que pasaremos juntos temporales

Propongo que tú y yo nos vayamos conociendo

Ya pasó, ya he dejado que se empañe

La ilusión de que vivir es indoloro

Qué raro que seas tú quien me acompañe, soledad

A mi que nunca supe bien cómo estar solo

Qué raro que seas tú quien me acompañe, soledad

A mi que nunca supe bien cómo estar solo

Soledad hier zijn mijn referenties

Ik klop al een tijdje op je deur

Ik denk dat we tijd samen zullen doorbrengen

Ik stel voor dat jij en ik elkaar leren kennen

Hier ben ik, ik breng je mijn littekens

Woorden op pentagrampapier

Schenk niet veel aandacht aan wat ze zeggen

Je zult me ​​vinden in alles wat ik heb gezwegen

Het is voorbij, ik heb het al laten bezoedelen

De illusie dat leven pijnloos is

Wat vreemd dat jij degene bent die mij vergezelt, eenzaamheid

Voor mij die nooit echt wist hoe alleen te zijn

Soledad hier zijn mijn referenties

Ik klop al een tijdje op je deur

Ik denk dat we tijd samen zullen doorbrengen

Ik stel voor dat jij en ik elkaar leren kennen

Het is voorbij, ik heb het al laten bezoedelen

De illusie dat leven pijnloos is

Wat vreemd dat jij degene bent die mij vergezelt, eenzaamheid

Voor mij die nooit echt wist hoe alleen te zijn

Wat vreemd dat jij degene bent die mij vergezelt, eenzaamheid

Voor mij die nooit echt wist hoe alleen te zijn