La fille d'en face - Johnny Hallyday

Les yeux dans le vague

La gueule mal rasée

J’essaie une chanson d’amour

Depuis que j' vis seul

La difficulté

C’est de rimer avec toujours

Les dames que je vois

Posées sur mes draps

S’en vont vite avec le jour

Je n’ai plus de voix

Je fume et je bois

Je garde le sens de l’humour

La fille d’en face

Devant sa glace

Tire sur ses bas nylon

Puis elle efface

D’une main lasse

Les souvenirs bidons

Elle prie encore

Et puis elle sort

Et moi, je cherche au son

Chaussures dorées

Pavés mouillés

Oui, j’en ai pour mon pognon

Je ne veux plus aimer personne

Je ne veux plus jamais souffrir

Je ne veux plus rien qu’on me donne

Je veux toujours partir

Au creux de la vague

Les yeux fatigués

Je cherche sur un blues en sol

Tous les mots d’amour

Que j’ai oubliés

Peut-être sur un la bémol

Mon regard d’acier

Bleu dans la fumée

Se pose sur du velours

Elle est encore là

Elle sait que j' la vois

Avec son client de tour

La fille d’en face

Finit sa passe

Et vient sur le balcon

Sa bouche rouge

Sa peau dorée

Oui, au-dessus du néon

Elle est étrange

Elle me dérange

Elle me file le frisson

Je tire le store

Pas de remords

J’ai un cœur de béton

Pour un homme public

Assez pathétique

Plein de contradiction

C’est quand tout se calme

Que couve le drame

Qu’arrive le baston

Et cette fille publique

Qui plume et astique

Sa dizaine de pigeons

Au corps électrique

Aux ondes élastiques

Fait rougir mon néon

Elle est en face

Devant sa glace

Et fredonne ma chanson

Beauté de l’ombre

Tout devient sombre

Quand tu penches au balcon

Je t’aime déjà

Je bande pour toi

Fais monter ma tension

Et dans la rue

Pas reconnu

Me prend pour un michton

Ogen in de vage

Het ongeschoren gezicht

Ik probeer een liefdeslied

Aangezien ik alleen woon

De moeilijkheid

Het is om op altijd te rijmen

De dames die ik zie

Liggend op mijn lakens

Ga snel met de dag

ik ben mijn stem kwijt

Ik rook en ik drink

Ik behoud een gevoel voor humor

Het tegenovergestelde meisje

Voor zijn spiegel

Trek aan haar nylonkousen

Dan wist ze

Met een vermoeide hand

De valse herinneringen

Ze bidt nog steeds

En dan komt ze naar buiten

En ik ben op zoek naar het geluid

gouden schoenen

Natte kasseien

Ja, ik heb waar voor mijn geld

Ik wil van niemand meer houden

Ik wil nooit meer lijden

Ik wil niet dat mij iets meer wordt gegeven

Ik wil nog steeds weg

Op de bodem van de golf

Vermoeide ogen

Ik ben op zoek naar een blues in G

alle woorden van liefde

dat ik vergat

Misschien op een A-flat

Mijn stalen blik

Blauw in de rook

Zit op fluweel

Ze is er nog steeds

Ze weet dat ik haar zie

Met zijn torenklant

Het tegenovergestelde meisje

Maakt zijn pas af

En kom op het balkon

Haar rode mond

Haar gouden huid

Ja, boven de neon

ze is vreemd

Ze irriteert me

Ze geeft me de rillingen

ik trek aan de blinde

Geen berouw

Ik heb een hart van beton

Voor een openbare man

Behoorlijk zielig

Vol tegenstrijdigheden

Dan komt alles tot rust

Wat het drama broeit

Wat is er gaande

En dit openbare meisje

Wie plukt en polijst

Zijn dozijn duiven

Naar elektrisch lichaam

Naar de elastische golven

Laat mijn neon blozen

Ze staat vooraan

Voor zijn spiegel

En neurie mijn lied

schaduw schoonheid

Alles wordt donker

Als je op het balkon leunt

ik vind je al leuk

Ik krijg het moeilijk voor je

Verhoog mijn spanning

En op straat

Niet herkend

Houdt me voor een michton