That's How Every Empire Falls - John Prine

He caught a train from Alexandria, just a broken man in flight

Runnin' scared with his devils, sayin' prayers all through the night

Oh but mercy can’t find him, not in the shadows where he calls

Forsakin' all his better angels: that’s how every empire falls

Bells ring out on Sunday morning like echoes from another time

All our innocence and yearning and sense of wonder left behind

Oh gentle hearts remember, What was that story?

Is it lost?

For when religion loses vision, that’s how every empire falls

He toasts his wife and all his family, the providence he brought to bear

They raise their glasses in his honor although this union they don’t share

A man who lives among them was still a stranger to them all

For when the heart is never open, that’s how every empire falls

Padlock the door and board the windows, put the people in the street

«It's just my job,» he says, «I'm sorry,» and draws a check, goes home to eat

But at night he tells his woman, «I know I hide behind the laws»

She says, «You're only taking orders»: that’s how every empire falls

A bitter wind blows through the country, a hard rain falls on the sea

If terror comes without a warning, there must be something we don’t see

What fire begets this fire?

Like torches thrown into the straw?

If no one asks, no one will answer: that’s how every empire falls

Hij nam een ​​trein uit Alexandrië, gewoon een gebroken man tijdens de vlucht

Runnin' bang met zijn duivels, zeggende gebeden de hele nacht

Oh, maar genade kan hem niet vinden, niet in de schaduw waar hij roept

Forsakin' al zijn betere engelen: zo valt elk rijk

Klokken luiden op zondagochtend als echo's uit een andere tijd

Al onze onschuld en verlangen en gevoel van verwondering achtergelaten

Oh lieve harten, onthoud, wat was dat verhaal?

Is het verloren?

Want wanneer religie visie verliest, zo valt elk rijk

Hij proost op zijn vrouw en zijn hele familie, op de voorzienigheid die hij heeft gebracht

Ze heffen hun glas ter ere van hem, hoewel ze deze unie niet delen

Een man die onder hen woont, was nog steeds een vreemde voor hen allemaal

Want als het hart nooit open staat, zo valt elk rijk

Hang de deur op slot en ga aan boord van de ramen, zet de mensen op straat

«Het is gewoon mijn werk,» zegt hij, «het spijt me», trekt een cheque, gaat naar huis om te eten

Maar 's nachts zegt hij tegen zijn vrouw: "Ik weet dat ik me achter de wetten verschuil"

Ze zegt: «Je neemt alleen bevelen aan»: zo valt elk rijk

Een bittere wind waait door het land, een harde regen valt op de zee

Als terreur zonder waarschuwing komt, moet er iets zijn dat we niet zien

Welk vuur veroorzaakt dit vuur?

Als fakkels die in het stro worden gegooid?

Als niemand het vraagt, zal niemand antwoorden: zo valt elk rijk