Hän ei kävele koskaan - Johanna Kurkela

Hänen kasvonsa on veistetty marmorista

Hänen vatsansa on norsunluuta

Ja kun kosketan hänen niskaansa

En mieti mitään muuta

Hänen kätensä tietävät miten

Tehdä pyytteettömästi hyvää

Hänen silmänsä ovat suota

Upottavaa ja niin syvää

Hän ei kävele koskaan

Mutta sielunsa viilettää

Kuin villi intiaani

Vuorenrinnettä välkkyvää

Hän ei kävele koskaan

Se vain unissa onnistuu

Mutta tärkeämpää onkin

Hänessä kaikki se muu

Hänen hiuksensa on punottu köysinippu

Hänen selkänsä on silkkipuuta

Ja kun sivelen hänen otsaansa

En kaipaa mitään muuta

Hänen huulensa ovat niin todet

Ja ne kuiskivat hellyydestä

Olen oppinut hänen kanssaan

Ihaninta ihmisestä

Hän ei kävele koskaan…

Hän ilman jalkoja juoksee

Hän nauttii ja iloitsee

Enemmän kuin moni niistä

Jotka oikeasti kävelee

Hän ei kävele koskaan…

Zijn gezicht is uit marmer gesneden

Zijn maag is ivoor

En als ik zijn nek aanraak

Ik denk aan niets anders

Zijn handen weten hoe

Onbaatzuchtig goed doen

Zijn ogen zijn moerassig

Onderdompelbaar en zo diep

Hij loopt nooit

Maar zijn ziel koelt af

Als een wilde indiaan

Flikkerende berghelling

Hij loopt nooit

Het werkt alleen in dromen

Maar belangrijker

In hem al het andere

Haar haar is een gevlochten touwbundel

Zijn rug is gemaakt van zijdehout

En als ik zijn voorhoofd poets

Ik wil niets anders

Haar lippen zijn zo waar

En ze fluisterden met tederheid

Ik heb met hem geleerd

De meest geweldige man

Hij loopt nooit...

Hij loopt zonder benen

Hij geniet en verheugt zich

Meer dan velen van hen

Wie loopt er echt?

Hij loopt nooit...